Poema 2010

2010

Dedicado a todos esses pais que berram "árbitro, hijo de puta, corre Kevin que ya es tuya"desde as bancadas da Ciudad Deportiva (?) de La Torre.

A todos esses Kévines que marcam um golo e fazem alguma gilipolhez estilo CR9.

Às anciãs que miram o cu das prostitutas colombianas com vaqueiros apertados ao passarem. Quem está a ser a puta então, velha?

Ao vizinho cabrão que coloca um quadro às 0:12 e remata-o de colgar, logo dum intervalo misterioso de várias horas, às 08:27.

À gente que felicita o ano (?) com isso tão engraçado de "Olegario, chupapollas!"... Não? Ninguém? Isto não vos passa? Pois daquela com o de "Feliciano!", que alguma vez também se diz não é?

Ao plantel inteiro da canle Intereconomía, no sentido mais brasileiro da palavra, moito especialmente às pessoas guionistas das seções de humor (?). Abraiante, meus!

A Rosa Díez, porque não se pode ser tão puta polémica sem ter um cancro que te está a carcomer por dentro. Sentimo-lo Rosa. Cura-te pronto e volta aginha com as tuas perversas parvoíces de zorra.

Às senhoras que ficam cravadas no meio e meio da rua sem prévio aviso. Dous olés e um bravo.

À gente que manda correios para pedir ajuda para o neno elefante colombiano ou para buscar unha medula para a sua filha moribunda ou para avisar de que Hotmail pronto passará a ser de pagamento ou para aproveitar as ofertas de Mercadona ou para mandar un powerpoint contra Zapatero ou para mandar un vídeo xxx con nome despistante ou para te foder com uma larga dissertação sem graça sobre qualquer parida com uma agradável letra comic sans tamanho 36 a triplo espaço.

A Tiger Woods, herói negro de tantos e tantos polígamos do mundo.

A Michael Jackson, que morreu por todos nós e polos nossos pecados e polas pílulas que a humanidade lhe fez consumir.

Aos peixes, que o levam claro, como Michael Jackson.

Ao câmbio climático, por nos permitir tomar uma canha nos terraços dos bares em pleno dezembro.

À cervexaria de La Estrella, da que case ninguém sabe que tem nome (La Cervecería, original não sim?) mas nim falta que faz.

À antiga Al-Andalus, cacofonia milenária múltipla não problemática, ao contrário de quando alguém vem a A Corunha, cacofonia simples provocada polo fanatismo filoterrorista.

A Rouco Varela.

Aos filhos ilegítimos de Rouco Varela.

Aos filhos não-natos de Rouco Varela.

Aos filhos abortados por causas naturais de Rouco Varela.

Ao marido de Rouco Varela.

A toda essa gente que durante o ano escreve nos jornais sobre o caso Gürtel, a esperança Obama, a trama malaia, os trajes de Camps ou o "conflito" palestiniano-israeli esperando que gente inteligente coma min leiamos as notícias detidamente e pronunciemos finalmente um comprazido "aham" aprovador.

Ao PP de Galicia, por governar Albacete tão eficazmente.

Ao FMI. Que guapo, tios!

A Emilio Botín, que nos recorda, cada vez que fala, que essa teima do conselheiro gay de Educação de lhes aprender inglês aos nenos e às nenas para que sejam alguém na vida é um sem-sentido.

Aos da Agência Moody's, porque com um nome de pub irlandês também se pode montar um negócio-empresa que emita informes de risa sobre cousas de mais risa mentres tudo o mundo se preocupa pola dívida pública do seu país sem saber de que caralho vai a cousa.

A Sergio Ramos... porque o seu tem que ser uma brincadeira à força.



Bem, e agora vai o poema:

Durante o ano chove, neva,
venta forte, sol... soleia!
mais ao final de tudo,
foi um ano caralhudo!

Banda Des-Eh-N(h)ada



E, de propina, um vídeo onde sai a cor vermelha, símbolo de Santa Klöos e, por extensão, do Nadal by Pepsi.



Feliz Vanidad a tod@s!

De casta vem-lhe ao "galgo"

Assim que quando Marta Domínguez disse que se passava aos 3000 obstáculos referia-se a isto...

Via-se vir, tendo em conta os sinais clamorosos que vinha dando...

E por se fica alguma dúvida sobre se estou a cometer linchamento, aqui vai um poema que o desmente:

Marta Domingues

Vice-presidenta da RFEA,
aspirante a concelheira polo PP de Palência,
chicha, limoná,
MDMA.
(Terrorista)

O pastel filósofo

Dedicado ao ex-companheiro de cadeia do Dr. Eufemiano Fuentes, jornalista profissional não colegiado.

Novidades

Depois de meses sem um miligramo de tempo, venho de atualizar ligeiramente o blogue nalgumas pequenas cousas (eliminação de imagens e listagens para reduzir o tempo de carregamento, reordenamento de widgets), além de configurar o reprodutor musical para que já não reproduza automaticamente a música, mas com um clique. Por certo, também reorganizei a listagem de temas, eliminei alguns e inclui outros novos (mas não todos são atuais, que conste) e alterei case insignificativamente as cores do reprodutor.

Entre os grupos representados na seleção musical, um pouco o de sempre, se calhar com algo menos de indie-pop, que, como todo, acaba por cansar. Podeis escoitar alguma das minhas bandas favoritas e imprescindíveis (não há outra): Sigur Rós, Coldplay, Jonsi, A Place To Bury Srangers, A Perfect Circle, The American Dollar, Norma ou Nueva Vulcano, do lado dalgumas poucas novidades como os surpreendentes Bear Attack (estou que não mexo com estes valencianos. Recomendo-vos encarecidamente que descarregueis completamente de balde o seu disco debute, A Drama In Low Definition), o mestre Charly García, os enigmáticos Trisfe ou os aclamados Interpol, ademais doutra gente mais habitual, enquanto agrego alguma outra cousa quando tiver um chisco mais de tempo (?).

E pouco mais, a não ser uma cousa. Já que está de moda ser, estar e parecer subnormal e acreditar em cousas atrasadas, presumir de fazer gilipolheces e desvalorizar o pensamento, aproveito para vos colar um divertido vídeo-paródia sobre essa interessante e idiota pseudociência que é a homeopatia, tão amiga nos últimos tempos de reunir sob a sua cálida e mágica asa todo o tipo de gente com quartos e desconexões neuronais severas.

Um prazer viver entre a subnormalidade mais profunda, nenos/as.



Fim do comunicado.

Mash-Up Cinema

Dirección: Izquierda, tirando al centro, detrás de la calle paralela que sube, al lado del Bar Tolomé País: vino y queso (del) Año: 2032 (Año oficial de la Candidatura Olímpica Madrid 2046) Duración: ocho cuartos de hora antes de la crispación Género: masculino medio/bajo aparente con toques de femineidad subyacente en forma de besos aleatorios y crecimiento personal en el sentimiento mutuo Interpretación: Lengua de signos, braille cantado y aspavientos etílicos semi-improvisados Guión: el intérprete de los sueños de Stephen Hawking, el jardinero bisexual de Bricomanía y Woody Gayerson Producción: Cines Moncho de Sada y Guillermo del Toro Música: Dúo de Cámara Arrivederci Langostino & Amigos featuring Luis Cobos Fotografía: Canon desechable X-36A (carrete Fujifilm de 36) Montaje: Grúas Mandín, Ferralla Lois, Mercosur, Rociíto y COTEMAC Dirección artística: Paco Vázquez is Alive Studios Vestuario: Carrefour Tex-Basics Distribuidora: Ministerio de Ergonomía y Psicomagia y Movierecord (tintintintintintin-tiririrín-tirín-tirín) Estreno en España: ayer (porque todo el tiempo pasado fue mejor y te jodes) No recomendada para cerebros indelebles.

Sinopsis:
Unos marcianos de la puta risa de Marte aparcan la nave en el medio de un descampado de Motril, aunque luego van a Nueva York porque allí la gente es como más intelectual y tiene menos hambre, tanto de títulos como de comida.

Después de luchar con las manos contra unos rumanos que les pedían dinero por encontrarles sitio en el descampado (encontrarles sitio a nivel arqueológico, se entiende), los marcianos consiguen zafarse del embrollo con unos globos de agua ligeramente enjabonada. Son conducidos a través de unos pasadizos de ladrillo visto (?) en plan "tú tranquilo marciano, que por aquí no pasa nada", pero... ah! son víctimas de una trampa porque se trata de gitanos auténticos andaluces que los llevan voluntariamente a la fuerza a un campo de integración al que llaman JAUJ-HA', que en romaní significa "piso de protección oficial".

Después de unas cañas de Cruzcampo, unos bailes flamencos muy novedosos de 74 minutos y unas caricias en la cartera, los marcianos de Marte consiguen huir del campamento y aparecen en Nueva York, que por algún motivo es un sitio cojonudo para sacar unas máquinas que absorben el alma... el alma.

Porque se supone que los seres extraterrestres se alimentan de pesadillas, sueños, ideas o paridas elementos vitales así por el estilo. Es lo que la ciencia-micción llama "evolución natural".

En medio de la confusión, donde se mezclarán escenas recicladas de otras películas que causarán el "me-meo-compadre" generalizado, los marcianos de Marte raptarán por error a Belén Tadecojones (Belén Rueda), que hace el papel de su vida en esta película: una monja ciega que debe parir a su hijo antes de dos lunas nuevas o morirá. Y como el médico se lo dijo así mismo, sin mayor explicación: "si no pare a su hijo antes de dos lunas nuevas, morirá" pues ella no sabe si se refiere a que muere ella o muere su hijo. Y por eso los marcianos la ayudan a cambio de un mineral que ella extrae con su compañía. Porque además de ser monja es camarera, tiene dos vaginas y una empresa de extracción de mineral misterioso.

Y bueno, el resto ya no hay dios que lo prediga. Pero vamos, que es la hostia. Tiene cuatro finales diferentes que se pueden elegir durante el visionado del filme cuando de repente salen unas vuvuzelas de las paredes de la sala de proyección anunciando que se puede escoger. No se asusten que es así el márketing ya especial hecho a la medida.

Una delicia. Entelequia pura.

Valoración de EeB: 5 Pako Vasquez sobre 5

O pastel filósofo

Um pouco de música, depois de tanto tempo sem atender o blogue ajeitadamente por falta de tempo, nunca vem mal. Venho de me fazer com o disco dos Mice Parade, outra banda apadrinhada polo prestigioso selo FatCat Records, detrás de bandas como Animal Collective, Björk, Sigur Rós, Múm ou We Were Promised Jetpacks, entre outras.

Deixo-vos com um dos vídeos mais sugeridores do seu recente álbum What It Means To Be Left-Handed, para o seu tema Old Hat. Encantado de encantar-me!


Chema, aluno de Secundária

Chema é um personagem alegórico baseado em realidades imaginárias, como Bieito XVI, Rambo ou Buzzy Lightyear.

O pastel filósofo

O pastel filósofo é atualmente bolseiro-comebolsas de A. Pérez Reverte e Sánchez Dragó.

Para este sábado de chuva nada melhor que um bom tema dum dos grupos mais infravalorados e/ou esquecidos, com certeza, do panorama musical espanhol, os galego-madrilenhos Jugoplastika, de nome bem sugeridor para quem somos seguidores do basquetebol europeu desde finais dos anos 90 (mais ou menos desde que temos memória).

Deixo-vos com o único vídeo oficial que têm editado do seu último disco, Say Hello To The Kid, o qual, por certo, me custou bastante atopar. Desfrutai do tema Little Funny Things e boa fim de semana.


Las mágicas aventuras de Sr. Cactus



Ibertrola patrocina esta parida paródia.

Deixo-vos hoje com Sufjan Stevens e um grande tema, Chicago. Espero que gosteis.

Deve ser este um dos artistas fetiche da popimagia do momento, porque este tema em concreto já foi versionado por Cristina Rosenvinge e os vive-de-rendas Vetusta Morla. Mazo de introspectiva la peña.

Supõe-se que fala de topar-se a sim próprio e descobrir a Deus ou algo. Este tipo de mensagens também quedam chachi rematando-as com um sonoro "chupade-me a pola, xoder!". Ai fica isso.


O golfe é para gente importante...

Esta instantânea foi captada há um par de semanas num torneio em que Tigre Bosques não fodeu com fulanas não classificou para o derradeiro dia como era costume no passado. O que fixo foi bater a bola contra o câmara. E eu pergunto-me se o tipo da direita com o puro e a magic-pose é Jesus-em-Cristo vindo à terra. Embora não tenha nada que ver, pergunto-mo, caralho!

E para quem ainda pensa que o golfe é um desporto de cavaleiros, de gente elevada e de cultivadores do espírito com bilheteiras máximas... que conho! Para quem ainda pensa que o golfe é um desporto, que lhe bote um olho ao tipo da esquerda, com a gorra de golf-ista, a perruca de Ben Stiller e as botas de apanhador de berberecho, ideais para percorrer os greens, os tees ou os clubes da N-VI.

Não me estranha que o Tigre não soubesse onde meter as pelotas. Com tanta distração qualquer introduz o tema onde deve...

Já que logo, aproveitando a conjuntura e depois da sonora derrota do combinado dos EUA ante o do Velho Continente, isto é, Carrefour, na recente Ryder Cup vou-lhe dedicar um breve poema laudatório ao grande golfista zoo-nominado suga-peitos alheios.

TIGRE BOSQUES, METISTE LAS BOLAS EN EL AGUJERO

Tigre Bosques, Tigre Bosques,
metiste las bolas en el agujero.
Recorriste las calles, conquistaste la bandera
(gran putter).
No hay nadie como tú (que sea negro).

Tus golpes con el hierro siete y la madera
te agradecen, entusiastas, camareras.
Caballerosos e impertérritos golpeos,
que en el tee resuenan con fiereza.

Graaaor, Tigre, graooor
Le dicen al golfista.
Graaaor, Tigre, graoor,
Agárrala con las garras,
por las bragas la visera.

Idílicos albatross, cual cetrero,
dominas con técnica maestra y gran esmero.
Magníficos los birdies, mínimo el secreto,
conocidos son los eagles, no hay misterio.
Natural es tu destreza,
eres negro.

Swing de algodón, pasado de otras tierras,
si le pegas con el wedge, exitosa primavera.
Mas no desesperes si no entra a la primera,
quizás un doble bogey, cual pastilla, lo resuelva.

Y si alguna vez dudaras de tu prístina carrera,
olvídate de todo y sal del bunker, pisa hierba.
Respira el aire puro, en tu cartera,
agarra bien el drive, ruge la tierra.

Tigretón,
Viva caddie, man que pierda!
Follar mil y que te pillen,
es una mierda!

Chema, aluno de Secundária

Sempre mordaz, o Chema.

Hoje deixo-vos, a fume de caroço, com os rapazes neo-iorquinos de Interpol, banda considerada normalmente como de indie-rock, mas acho que este conceito hoje em dia é tão difuso e inválido como qualquer outra etiqueta, dessas de que tanto gostam os profissionais da opinião autorizada.

Vêm de sacar o seu quarto álbum de estúdio, de nome homónimo, logo do sucesso colheitado com os seus trabalhos precedentes, aclamados, segundo dizem, pola crítica (feito do que, por outra parte, me importo um caralho —pronunciado caral-o, como fazem os inúteis comentaristas de TVE e assim por aí outras bestas dessas de pascer desinteligências demostrativas—). O caso é que o álbum está bem, supõe uma certa evolução a respeito dos anteriores e outorga-lhes definitivamente um oco próprio neste mare-mágnum parvo e palhaço que conformam as tendências musicais dos inícios de século.

Se tiverdes tempo, quartos e sorte, atuarão os vindouros 13 e 14 de novembro em Madrid e Barcelona, respetivamente, assim que podereis vê-los. E os Kings of Leon o 1 de dezembro em Madrid! Mágoa que seja um mércores... merda de amish!


Comentários de cinema por Pito en la Oreja

Esun rimeik de Dracula, no? Un senyor que vive en la tierra, debajo de las cosas por debajo dela sombra del árboles, quiero decir. Sentiende no? Es como Brainn-Striker aquella película del di-recto r de cine conocido Escorsese o Brain es Tokker o Cópula. Aquel que despues se hiso pederasta por unas molestias.

En este film, el prostatagonista está enserrado en una caja, en unalud un ataud. Entonses llama a la atensión enel cliente, que trabaja una prima mia por sierto, porque está serrado y se carga el ambiente, lo hase periférico, creo. Me paresió como cuando se para el ascensor que, por cierto, si baja será descensor, así que la llamada es vana porque la batería esta viciada de frotarla contra el trouser y entonses claro, es lógico no? Es tan claro que es invidente.

Me paresió también que la música esun fallo, porque si es una caja serrada donde la pone? Porq el emep3 se cansa como el móvil, no? Esto no lo pensaron, es normal. Pero si en ves de ser Dracula enserrado fuese Hulk enserrado igual rompia todo si le ponian el disco entero de Thalia. No lo digo yo que es de cosa de pensar normal.

Cosechó cítricas (uvas supongo, porque el atcor lo deja caer con lo de la tierra) muy buenas en varios festimales como el de San Dens o el de Cans o el otro del amigo del pederasta, Ram Onsín, de Egipto. Es normal que este film sea de verlo atento porque si intentan verlo despaldas es inmposible, es totalmente que no se ven y no se sabe si sale o si no sale. Es claustrosórdido, porque no hay ventanas.

Vayan a verla pero luego no digan que no les avisé de las pesadillas nozturnas. Yo quise ir con mi hija de 6 años pero me dieron otra ves las palomitas caducadas de la oferta y acabé viendo Shrel VI, menudo hijoddeputa verde perdonen la espresión, pero qué cabrona la pelicula esa menuda cacota loca.

Buried bien, en español "El hombre que vivia en la caja sin sus padres, mortal II". Shrel no vayan. Es perder lavida.

Chema, alumno de Secundária

Chema sabe que a Escola está da sua parte porque a culpa é da sociedade.

Deixo-vos hoje com um vídeo dos suecos Pacific!, em concreto do seu tema Narcissus, pertencente ao seu álbum homónimo, que sairá publicado proximamente. Curiosa é a gestação deste seu trabalho, inspirado, segundo conta o duo de Gotenburgo, no conhecido mito grego e que supõe um certo afastamento a respeito do seu anterior álbum, Reveries, do qual recomendo os vídeos realizados pelo artista gráfico francês Stéphane Manel.



Boa fim de semana!

Preguntas absurdas, respuestas ingeniosas (no, qué va!... bueno, depende)

—A dónde vas?
—A sacar a pasear al caballo.
—... Qué caballo?
—El que dejaste en la ducha.

—Qué llevas en esa bolsa?
—Mil pollas de plástico.
—Oye, tú de qué vas?
—De porteador.

—Con quién bajaste ayer?
—Con tu menstruación no, si haces memoria.

—Si tuvieras que elegir entre...
—Sordo, eligiría sordo.

—Te gusta mi vestido?
—No.
—Eres un borde.
—No.

—Y ayer qué, te la tiraste?
—No. Le di tu teléfono y le dije que te llamase a ti, que tú la apreciarías más.
—En serio?
—No, tío... No.

—Qué prefieres, Túnez o Punta Cana?
—En Túnez hay putas de lujo que esperan a que tú te vayas a poner el bikini a la habitación para enseñarme su pezuña de camello y decirme que por 5 $ me las podría follar toda la noche, pero al final tú siempre vuelves a tiempo justo antes de que me decida?
—Qué? Nooo! De qué estás hablando?
—Entonces Túnez.

—Oye, después de tanto tiempo, por qué crees que seguimos juntos?
—Por el confort-mismo.

—De dónde vienes a estas horas?
—De fingir que no tenía que venir.

—Con quién saliste ayer?
—Con un puto oso.
—Cómo? No entiendo...
—Yo tampoco, me pondría algo en la copa... aún así debía ser muy convincente porque ya le he dado las llaves de mi piso.

—Me dejas 50 €?
—Sí, te los dejo. Ya te los guardo yo. Pídemelos cuando te hagan falta.

—Quieres un terrón o dos en el café?
—No. Quiero siete.
—Qué bruto! Así no sabe a café.
—Ah, sí? Pues pídeme también una tapa de lechuga sin aliñar y un chicle de caucho puro.

—Cuánta gasolina le echo?
—A mí dos dedos para el Zippo, al coche échele el resto.

—Has visto el último capítulo de Anatomía de Grey?
—Es esa especie de serie donde cuatro gilipollas intentan ejemplificar lo que es la vida con sus absurdas relaciones recreadas en contextos impensables, diciendo siempre lo que tienen que decir con palabras edulcoradas llenas de mentira mientras otra gente se muere en camillas y, mientras tanto, el espectador medio acaba pensando que en cualquier momento se podrá encontrar en un ascensor con alguien que le diga las palabras que llenen su vida mediatizada por estúpidos anhelos autoimpuestos tuneados con romanticismo hueco y barato?
—...Nnno.
—Entonces me debo haber saltado alguna temporada.

—Vamos a ese garito, que trabaja un amigo?
—Y no podemos quedar con tu novia más tarde, cuando a mí ya no me importe hacerte el favor?

—Cuál es tu película favorita?
—La de que vienes tú y me hablas de tu ex-novio sin la intención de ponerme celoso y luego ves que no hace efecto y empiezas a insinuar que follas de puta madre pero que si no me lo curro no tengo nada que hacer aunque sea mentira y dependa de las ganas que te entren de dejar que tu amiga la sosa/gorda se quede sola.

—Alguna vez has soñado que volabas?
—Ahora mismo.

—Cuál es tu animal preferido?
—La cacatúa.
—La cacatúa?
—Ves?

—Conoce los depósitos al 8% TAE del banco RELLENAR?
—Sí, estoy informado. Es ese banco que roba niños a prostitutas vietnamitas para subastarlos en Occidente a cambio de caballos de carreras, verdad?
—Qué? Eso es una locura!
—Ve como si los dos partimos de una mentira nos sentimos más cómodos, al encontrarnos en una posición paritaria?

—Tiene hora?
—Acaso tiene tiempo?

—Por qué nunca me dices algo bonito?
—Tus ojos son como dos globos oculares/Cada uno guardián de su frontera, siempre pares/Tan lejos y tan cerca, que aun iguales/Seguirían siendo dos, tus globos oculares.
—... Qué bonito!

—Qué tomas?
—Riesgos.

—Qué pantalones más chulos, con el roto en la rodilla y la imitación de manchas de aceite! Son de importación?
—No. Son de desimportación.

Y la más común y repetida:

—Me quieres?
—Para qué, si no tenemos hipoteca?

*E com esta, o EeB alcança a interessante cifra de 600 entradas! Parabéns para tod@s!

Las mágicas aventuras de Sr. Cactus



Que pronto cansa todo o mundo do mundo todo! Não sim?

Este venres traio-vos o novo vídeo dos aclamadíssimos Kings Of Leon, pertencente ao single Radioactive, antecipo do seu quinto álbum de estúdio (se me não trabuco —encanta-me a interpolação pronominal e os seus efeitos cómico-linguísticos—), Come Around Sundown, que se publicará o vindouro 19 de Outubro (provavelmente antes para quem somos inimigos declarados da cultura).

E ale, a correr que eu não tenho mais tempo para me estender e vós já conheceis de sobra estes rapazes de Nashville (Tennessee).

El-Freddy, neno, ideias-pesadelo na Corunha de hoje

Por fim desvelou-se o semi-mistério. El-Freddy, dueño de Coruña é uma campanha publicitária que a empresa BAP Conde desenvolveu a partir do projetinho da gente do Koruño, legado de Hércules (?). Que lhes copiaram a ideia, vaia! (se for que elevar a digna a pseudo-gíria corunhenta originária dos ionkis e porreiros de Monte Alto e Lavanhou se pode denominar ideia e não terrorismo).

É o que tem desvendar a ideia num obradoiro do concelho, deseguida se filtra e los muy perras os que levam tempo no mundilho fazem o negócio mentres os pobres korunhos ficam a vê-las vir com o seu projetinho de editar uma macro-conha em tentativa-de-formato documental, agora que as câmaras de vídeo semi-profissionais andam baratas, e tirar umas quantas camisolas com divertidas mensagens sobre os chukeles, a ja de mi plas, as burras e todas essas cousas akarakán tan de noso nesta cidade de paifocos do caralho, muito adinheirados e acartonados cerebrais uns e muito complexados e botelhoneiros os outros, que nem a atinarem com o modelo para pôr em valor o orgulho de serem corunheses (?) são capazes.

E assim chegamos até o ponto atual. A BAP Conde, que segundo parece já é célebre por ter copiado ter-se inspirado noutras ideias para fazer quartos, entendeu que todo isto do koruño era una movida de la hostia con tanto castellano mental en la ciudad uma oportunidade histórica para apanhar os quartos da Concelharia de Médio Natural e calcou o personagem que interpreta David Perdomo (contra quem nada tenho. Ele faz um trabalho polo que lhe pagarão, imagino. Que seja o mesmo nos dous casos será uma questão que afetará as persoas implicadas no assunto) na história do legado variopinto esse, para o que fichou a sua voz e o seu corpo sem cabeça, tal e como se pode apreciar nos vídeos. Não sei que nível de risos se puderam botar os rapazes do legado de Miércoles quando viram que o principal instrumento do seu projetinho, o mongolo korunho, foi captado para compaginar o sotaque de Korea com o da Vereia do Polvorim, mas duvido que essa competência desleal entrasse nos seus planos.


O que fica claro é que a gente que anda a promover em rádios e jornais esta história do koruño, cujo argumento principal era até há pouco motivo de desprestígio e ridiculização (o de falar como um puto ranero, quero dizer), não calculou bem o modelo de negócio onde procuravam os quartos (se é que alguém se pretendia enriquecer vendendo 100 camisolas com algum slogan infame. Segundo sei, semelha que sim...) e tirou-se a polas moedas miúdas dos entusiasmados da brincadeira de W.C., quando o que tinham de ter feito era apontar bem mais alto (não na escala ético-moral, senão na escala do dinheiro), concretamente cara aos macacos que vivem da política nesta cidade. Na Concelharia de Reciclar mola aunque al final lo metamos todo en un cajón, afinal deram-se conta de que El-Freddy era o modelo perfeito para que os rapazes do botelhom deixassem de urinar nos setos dos Jardins de Mendes Nunes e de romper os coletores do lixo.

Que onde acho eu que os macacos da Concelharia de Me-gasto-la-panoja-en-risas viram que residia a perfeição de El-Freddy? Moito doado: ele é precisamente o estereótipo do que uma pessoa de 45/50 anos (ou mais) pensa que é um jovem: subnormal, maleducado, fala-raro, borracho e camorrista, assim que para interpela-los com a sua profunda mensagem de "no me jodas las macetas, niño" havia que procurar um ghicho que estivesse ao seu mesmo nível, um ser do infra-mundo das ruas: El-Freddy. Com procurar na rede as fotos e alguma informação de María Nieves Vázquez Novo, Begoña López e Fernando Roade Rodríguez, responsáveis desta área, já um imagina facilmente um jantar de negócios desses com percebes, lagosta e fecha com um copaço de Gastos de Representação envelhecidos em barrica de carvalho, onde se deveu cerrar o trato com a BAP Conde, a empresa amiga, de cara a espertar a consciência cívica da cidade com o revolucionário chamado dum personagem, Freddy, que raia o ridículo.

Polo bem da ética e da estética, espero que esta movida de Freddy e o koruño vaia adormecendo aos poucos até que só fique como uma penosa lembrança. Risos sim, mas não a qualquer preço, nenos! Um pouco de sentidinho...

Las mágicas aventuras de Sr. Cactus



Sr. Cactus OMG-Style!

Deixo-vos hoje com uma grandíssima banda, os australianos (moito antípoda coloco eu aqui ultimamente, não sim?) The Middle East. São uma formação relativamente nova e polo momento só lançaram um LP (originariamente saíra como EP, com cinco temas) intitulado The Recordings of the Middle East (2009), a pesar do que já giraram com bandas importantes como Okkervil River. Poderia dizer-se que fazem um folk bastante eclético, ambicioso na instrumentalização (moito longe, por sorte, das típicas bandas espanholas onde alguém se laia da sua "perra vida" acompanhado de uma perpétua guitarrinha dessas de-intentar-follar-en-la-playa) e poderoso nas letras. Um grupo cujo debute faz dele uma aposta segura para o seguir no futuro, com certeza.

O vídeo corresponde-se com o tema Blood, que foi o que me levou até eles, pois está incluído na BSO duma película que vi há pouco: Accidents Happen, uma interessante comedia dramática que gira em torno à perda e como se pode afronta-la desde diferentes perspectivas. Tem o seu punto, a verdade, e momentos bastante brilhantes.

O certo é que a letra do tema tem moito que ver com o espírito do filme, o que fala moito bem da pessoa que selecionou a listagem de canções para ele. Aproveito para colar também a formosa letra e para lhe dedicar vídeo, letra e um sentido recordo ao meu avô José e às minhas avós Manola e Maria, além de uma forte aperta para o meu bem-querido avô Raul. Para todos e todas, graças, por tantas e tantas cousas que não poderia detalhar aqui sem ficar terrivelmente escasso.



Older brother, restless soul, lie down
Lie for a while with your ear against the earth
And you’ll hear your sister sleep talking
Say, “Your hair is long but not long enough to reach
Home to me
But your beard
Someday might be”

And she woke up in a cold sweat on the floor
Next to a family portrait drawn when you were four
And beside a jar of two cent coins that are no good no more
She’ll lay it aside

Older father, weary soul, you’ll drive
Back to the home you made on the mountainside
With that ugly, terrible thing
Those papers for divorce
And a lonely ring
A lonely ring
Sit on your porch
And pluck your strings

Oh, and you’ll find somebody you can blame
And you’ll follow the creek that runs out into the sea
And you’ll find the peace of the Lord.

Grandfather, weary soul, you’ll fly
Over your life once more before you die
Since our grandma passed away
You’ve waited for forever and a day
Just to die
And someday soon
You will die

It was the only woman you ever loved
That got burnt by the sun too often when she was young
And the cancer spread and it ran into her body and her blood
And there’s nothing you can do about it now

Comentários de cinema por Pito en la Oreja


Como un negro hace las patatas patadas? Esuna historia de amor y odio sobre otas películas más antiguas con atroces de cine muy muybien pagados. Uno es el del que es Will Smitz, el niño aqel de la gorra dela tele con los pantalones con el primo ortosexual y el dílley. El otro es un senior muchomas mayor, como el profesor del niño que le enseña la bondad, el compromiso, la sumisión, osea, su mision o sumisión? El pene tambien le deja entrever su importancia. Es karate, pero enseñan kun-fu? Alguien comprende?

Hai tamvién una cosa racial, del amor entre parejas diferentes, uno con la flor y otro con el pene de romper la flor ques la vagina en metafora. Al final, con la con-zentración (es unguiño oriental) del niño y el maestro chino qe enseña kung-fú peró es Esencia Karate (Karate Quid), las cosas son mas de luchar con la mente en estado prefecto de con-pene-tracción.

Enchamos en falta mas de lo de la acera y el crarbón, era no? Dar aceras quitar aceras, como enel urbanismo delos pueblos avanzados chinos, los pueblos que Hay-Hoy. Mas amor y menos patatas en el pecho, qye si las prueban en casa hasen daño asique es mejor no hacerlas que no aceras.

Un buena diversión para la famlia, pero menos diversion parael bolsillo. Inclyuso quizás lloren, por la parte documental de las gruyas del final. Me paresió un on-menaje para Atenborouj, el hombre aquel de pelo blanco que hasía los documentales naturales, no como el otro español que rompia animales por barrancos para comer hase años.

Chema, alumno de Secundária

Começaram as aulas!

Deixo-vos rapidamente com um divertido tema ideal para cantar em karaoke. Por se não vos dais conta, já vo-lo digo eu: o cantante é negro.


A versão anterior só tinha a letra, o que resulta de bastante utilidade nalgumas partes, sobretudo para quem não estudamos em Camfort, como dizia não sei se era o tonto de ManquiÑa ou alguém muito melhor do que ele.

Vemo-nos em Uviéu esta fim-de! Saúde e viva São Matéu!

Los inventos del (pasado)mañana

www.descubre.quien.esta.offline.pero.no/que.puta.com: Quieres saber quién dice que está offline en el Messenger, pero no? Pero seguro que está acechando en su habitación para ver si se conecta su ex-novia y ponerse súbitamente online para ver si ella le habla y así follar mentalmente otra vez¿ Quieres saber quién se pasa el día conectado en la sombra porque su vida es vacía y pobre, pero la tuya no, que estás viendo una película blanquinegra y comes soja? Quieres? Quieres?? Éste es tu programa!

Faisbukporelculo: A veces piensas que el Facebook es una mierda, pero a la vez querrías metértelo por el culo de lo mucho que te gusta y en consecuencia podría ser tu acaricia-pretextos? Este programa te dice el tiempo que hará en lugares aleatorios del mundo como Guinea-CONAkry, BULgaria o PENNEsilvanya... y por el puto culo, subnormal!

(Aviso: Utiliza el par de cobre de Telefónica, así que igual se te cobra pero no hay servicio real, con lo cual la culpa es de otra persona que no está aquí cerca ahora mismo que está en Colombia...).

Palabrasporelorto 2.0: Alguna vez escribiendo un dato muy importantísimo en el Twitter, calculando tus megapalabras para que tu submensaje se ajuste a los 140 caracteres de los que dispones, te ha llamado a la puerta una persona a la que no esperabas pero que te tirarías sin preámbulos? Sí? No? Igual un poco... sí o qué? No mientas! Palabrasporelorto 2.0 es una aplicación que te grita frases de cortejo desde tu ordenador para que resultes tan megaimpulsivo/a e interesante como aparentas ser en el Facebook, pero ahora de verdad en la vida real sin copiar citas de poetas de internet.

Disponibles las frases gritadas en las voces de Eddie Murphy, Mary Elizabeth Mastrantonio, Santiago Carrillo, Llose Mourinho, Verónica Porqué y El Langui. Disfruta ahora de éxitos como: "Te gustaría pasar a ver el álbum de fotos de mi último viaje a Túnez sobre mi vagina?" o "Permíteme, preciosa, que alumbre esos ojazos con esta vela-pene de cera que he modelado mientras me enseñabas sin querer el canalillo que luces para gustarte a ti misma únicamente" y muchas otras más!

El Conversor de amistades©: Resulta obvio, no? Tú quieres tener amigos, más amigos, muchosmás amigos. Porque sí, porque es así el ser humano de tener objetos de pertenencia social. Pues con este invento (que es parecido a un guante de cocina, por cierto), cada persona que toques será tu amiga. Pero, ojo! Esto no es una especie de regala-cocaína filocomebolsístico. Gracias a El Conversor de amistades© podrás decidir el grado de amistad que deseas mantener: amigo/a con derecho a roce, amigo/a con derecho a desbroce, amigo/a de hablar mal sobre, amigo/a de perjudicar, amigo/a de ser sólo amigos/as, amigo/a de amistad supérflua, amigo/a de cañas, amigo/a de colega, amigo/a de pedir favores que él/ella te hace pero tú risa-siempre... y así hastá mil cien personalizaciones de la amistad con tres niveles: Basic, Pro y Hitler. Wao, joder qué avance!

Monoshop 7.1: Quizás pienses que no te hace falta editar tus fotos para parecer un mono de El Planeta de los Simios. Sí, es posible... pero quizás estés de acuerdo en editar las fotos que los demás comparten en las maravillosas redes sociales para que sean ellos quienes lo parezcan. Con Monoshop 7.1 estarás más cerca de la magia pura. Y todo en modo On-Line!

Maobudasús. La Revelación: Harto/a de tener que creer en los dioses de otros? Cansado/a de tener que acudir a interminables celebraciones ante las que no albergas interés alguno? Demasiado crítico/a como para abrazar cualquier creencia ancestral? Maobudasús crea para ti tu Dios personal según tu interés, tus preconceptos, tu color preferido, tus aficiones y tu disponibilidad horaria. No tienes tiempo para solemnes misas? Maobudasús se ajusta a ti, planea los oficios y crea oraciones aleatorias que puedes sincronizar con iPhone, Facebook, Twitter, Tuenti o Telesketch. Por fin tendrás una excusa creíble para perderte la boda de tu hermano!

No reces siempre lo mismo, vincula por fin un hálito de modernidad a tu actividad religiosa cotidiana y profesa una religión construida a tu medida, sin inconvenientes ni costosos pagos a gente con folclóricos trajes de managers divinos. Peca según tus criterios, perdónate a ti mismo mientras rompes tus propias reglas, come pollas o no o lo que tú veas en los baños de tus recintos religiosos virtuales. Sé tú mismo y teme a tus mismísimas incapacidades mentales. Concibe miedos ancestrales y actualiza sus formas: antes se estropeaba el calentador y llamabas al técnico, pero ahora quizás sea una señal de Dios para que te compres una moto... no? Sí, claro que sí!... siempre que lo desees!

Crea personajes a tu antojo y conviértelos en tus históricos profetas. Penaliza a otros por tus inclinaciones religiosas. Impón grados de prejuiciosidad hacia otros individuos según tus dogmas, a tu antojo! Que se jodan los demás con sus arcaicos convencimientos lineales y obtusos. Maobudasús contiene una base de datos con miles de milagros inconexos (muy probablemente explicables con una base científica) con los que poder customizar tu propio Libro Sagrado para someter a otras personas a tus juicios morales gratuitos. Nunca pecar fue tan divertido y carente de consecuencias! Yeah!

Vidalife 3001 -1: Otra vez tu amiga que estudió de Erasmus en La Sorbona hablando de las obesas mórbidas de Matisse? Tu amigo viajero ha vuelto de Nueva York con un sombrero donde meó Andy Warhol? La zorra de tu ex-novia actualiza su perfil de Tuenti con sus fotos solidarias en Somalia? Basta ya de no tener nada que decir en geniales y llamativas conversaciones, foros y muros del carajo! Ya puedes comprar tu personalidad ingeniosa con Vidalife 3001 -1, el hacedor de conversaciones! Quién coño sabe nada de la interesante vida sexual de los chacales australianos? A partir de ahora, TÚ!!! Habla durante horas de la Teoría de Cuerdas, de las nuevas teorías sobre Sociogénesis Paralizante, de la última tendencia en Psicomagia, del cáncer de sueños o del próximo Jabulani! Más de 10.000.000 de temas de conversación rigurosamente fundamentados por miles de becarios en paro necesitados de trabajar durante horas a cambio de una XBOX de segunda mano.

Permite navegación con Android, Symbian, Windows Mobile y Betandwin.

www.unmillondepatoscomiendoporsorpresaentucasa.com: Lo más interesante que te ha pasado últimamente ha sido creer que casi tropiezas pero ni llegar a intuir siquiera la posibilidad de caer relativamente mal con las rodillas? Cambia tu ritmo de vida con este nuevo servicio líder. Contrátalo hoy y un día cualquiera al azar sin avisar entre el pago y los siguientes 365 días encontrarás un millón de patos en tu casa! Dispondrás de un bate de béisbol, una fotografia fotocopiada a todo color de CR9 y un reclamo de faisanes tuneado para atraer tigres de bengala. Si esto no es adrenalina, no sabemos lo que significa!

(También disponibles osos pardos, pollitos, ponis, indigentes y futbolistas del Compostela).

www.YonenYoutube.YoenelYoutube/Diossss.porfin.com: Escuchando durante horas el último tema de David Demarías con Andy el de Andylucas que te hace llorar y llorar? Aumentando irracionalmente el contador de visitas, desvirtuando el significado de la palabra "visualización", buscando maneras de votar varias veces "Me gusta" para que tus gustos adquieran el prestigio que otorga el apoyo de la masa? Aprendiendo a tocar los acordes con la guitarra para grabarte con tu web-cam lloricantando el tema con tu osito de peluche Freddy a la batería? Para qué? Con este servicio serás TÚ quien salga en los vídeos de tus artistas favoritos! Una potente herramienta de edición de vídeo que elimina a esas putas súper-modelos y esos mega-esculturales machos que se frotan contra Bisbi, Cheni y Juani para que salgas TÚ y sólo TÚ a su lado.

Y eso no es todo! Graba tu voz cantando la canción y olvídate de lo demás, tu voz será la que se escuche! Llena de fakes el YouTube, crea politonos, semitonos e infratonos con tus propias magias creativas. El poder de vivir el relativo éxito de otras personas ya está en tus manos!

Chema, alumno de Secundária

Feliz dia! Volta Chema, o irreverente e surpreendentemente realista aluno de Secundária, quem deixa atrás os seus já obsoletos problemas matemáticos para abraçar a mais variada das casuísticas escolares. E volta para ficar entre nós um bom anaco, a compartir as vinhetas dos venres com o Sr. Cactus e o Pastel Filósofo. Preparai-vos para as grandes ocorrências deste rapaz de entre 13 e 24 anos, cheio de testosterona, feromonas, hormonas e outras cousas divertidas terminadas em -ona como Maradona ou Patadaenlacona! ESO 4ever!

E hoje deixo-vos com o novo tema dos britânicos Underworld. Logo de 15 anos terem se passado desde o seu debute, pouco imos descobrir agora deste duo de música eletrónica que edita nestes dias o seu oitavo álbum de estúdio, Barking, em que dão cabida às colaborações de reconhecidos artistas da cena eletrónica como Paul Van Dyk, Dubfire ou Mark Night & D. Ramirez. Ainda não tive tempo de escoitar o disco inteiro, mas dá-me a impressão, infelizmente, de que os quartos puderam mais esta vez do que a inspiração. Espero trabucar-me, polo bem dos clássicos.



Boa fim de semana!

Comentários de cinema por Pito en la Oreja


Estaba emel cine y no havia las palomitas que compro siempre entonses entre enuna sala que vi que estaba del ante y no entendí. Los nasis quieren en las monedas o no quieren enlas monedas? Por que pelean, hay que abalar. hay qye hablar. Yo no comparto lo que piensen usted el senior cítrico de cine. Para mi no es una buena, es un guátele muy pobre de 1 sobre 10. No me gustan el perder mi tiempo que me pierdo las pastillas dela noche. Veré Air-Bender porqe el circo este de cine le dio usted un 1, asi q estara genial seguro.Nohagan caso al cítrico,nosabe mas. Viva Crepúsculo! Q)

Ligação para a página de La Butaca (comentário # 7), com a crítica original à que faz referência o nosso amigo Pito en la Oreja.

Atenção ao comentário do amigo Lord Therion, que sem dúvida tem o sentido da paródia atrofiado no cu de macaco peludo que, com certeza, andará a ensinar em praias de cientistas nudistas:

"Si el critico lo mas seguro que se halla pasao con la nota, pero de ahi a hacerle caso a un tipo que ni sabe escribir hay un mundo (aqui todos cometemos faltas pero en este caso lo chungo es encotrar algo bien escrito)."

Halla pasao? Aqui todos cometemos faltas? encotrar? WTF!!! Este senhorcinho comete faltas, os demais cometemos risos e impropérios... tontolbazo!

Anti-fotolocosss (parecidos razonáveis)

Com Raúl González Blanco e o irmão pequeno de Iván Ferreiro (um craque), em Xixón

Com um fulano muito superior ao resto do mundo, também em Xixón

PD: Volta às Asturies em setembro, para o San Mateu ovetense, junto do Inimitável Grupo criador dos Parecidos Razonables mais mágicos da história. Abrochem os cintos e mantenham a respiração, filhos de Paul!

Las mágicas aventuras de Sr. Cactus



Despido-me por uns dias, a ver se aproveito um pouco as semi-férias de que disponho em Agosto, assim que possivelmente a atividade do EeB fique baixo mínimos um tempo.

Para a volta: Sr. Cactus pratica ser Deus, o regresso ao liceu de Chema aluno de Secundária, Pito en la Oreja comenta as estreias do verão e moitas loucuras mais!

Deixo-vos, como sempre, com algo de boa música. Desta vez moito moito boa, aviso. Direitamente ao número 5 da listagem OtraCosa do blogue, Tame Impala. Que demo se passa em Austrália que a gente rockeia a uns níveis estratosféricos? Estou completamente enganchado ao novo disco destes fenómenos de Perth, Innerspeaker. Rock psicodélico em estado puro (como se costuma dizer por aí), com um gosto esquisito e um não-sei-que realmente fantástico. 10/10.

Hoje traio-vos o único vídeo oficial disponível desta banda, que ademais é psicodelismo total. O tema pertence ao seu EP debute, intitulado com o mesmo nome do grupo, aló polo ano 2008.



Que tenhais bom verão no que resta de Agosto e Setembro. Vemo-nos nalguma féria!

Espectáculos estivais



Este joves dia 5 (amanhã mesmo), tendes uma cita no Pub La Oficina às 22:30 h (R/ Panadeiras) com um "desfile" de cómicos (debutantes, experimentados... famosos!), numa Maratona de Comédia concebida polo grande monologuista e ex-companheiro de batalhas humorísticas Danny Boy-Rivera.

Neste evento participarei com um micro-monólogo duns 10-15 minutos, donde recordarei o que era subir-se a um cenário, ademais de provar alguma das novas tolerias que ando a preparar para uma próxima atuação exclusiva.

Escusa perfeita para botar umas risadas antes dos concertos da praia, no Noroeste Pop-Rock, com os lendários Los Planetas.

Xacobeo 10: organiza-me os calzões

Esta mesma manhã estive a procurar alguma informação sobre vários eventos que os amigos do Xacobeo/Jacobeo/Ksacobeo/Sacobeo (Agora é donde, no século XV é quando) andam a organizar com vistas a este espetacular e nunca visto ano $anto (sobretodo porque é o primeiro que se celebra em 2010) e, nessas andava, quando dou com esta nova:


En resposta a todas as preguntas que recibimos nos últimos días sobre o concerto de
Jean Michel Jarre, informámosvos de que a cabida para este evento, que se celebrará este sábado, 31 de xullo, na Praza do Obradoiro de Compostela, ás 22.30 h., será de 8.000 persoas e se completará por orde de chegada. A Policía Local de Santiago encargarase do control da seguridade durante o evento, e a seguridade privada, dos accesos. Estarán habilitadas todas as entradas, excepto a da costa do Hostal dos Reis Católicos, a partir das 20.30 h. O escenario estará situado sobre o último tramo de escaleiras da catedral.

Como é lógico, moitas pessoas começaram a se queixar pola lamentável aposta para a "entrada livre" que desde a organização do Ks/S/X/Jacobeo se tomou, pois já existem precedentes como o do concerto de Bruce Springsteen, donde uma desconsideração evidente a respeito do número de pessoas que poderia assistir à atuação provocou que incluso gente com bilhete em mão ficara fora do recinto.

Não aprendem dos erros nesta equipa de magníficos gestores que já nos trouxeram há pouco o Papa-Brevas por uns ridículos 4 milhões de €uros e, desta volta, com o agravante de que a organização disporá um espaço cujo aforo máximo é de 8000 pessoas, que são precisamente as mesmas que podem convocar o circo do Ventorrilho, o Mago Antom ou o testículo esquerdo de David Lastimante. Isso sim, ante a primeira avalancha de críticas no fio de comentários achegado a esta nova, a organização já respondeu que na Praça da Quintana, com capacidade para outras 5000 pessoas, também se poderá seguir o evento (ademais de pola TeleGaita −esperemos que apresentado por Súper Pinheiro e Gaioso em atitude copulativa, é dizer, um e o outro−).

Em conclusão: para estes iluminados de salão o poder de convocatória de Jean Michel Jarre é dumas 13.000 pessoas, nada estranho vendo algumas atuações do artista francês. Todo seja por encher a Praça do Obradoiro com uma multidão de despistados dispostos a protagonizarem o novo L♥ve-Parede berlinês ou a nova Mateo Flores Performance. Ademais televisado! Vrabo, zorras!


Entrei em tal estado de elevação espiritual que eu também quis achegar o meu punto de vista na discussão, porém, muito me temo que o meu comentário, ao contrário que os fabulosos de Pito en la Oreja, nunca vai superar o duro trâmite da moderação. Assim que decidi oferecer-volo aqui:

E logo que queríeis?... Jacobeo em estado puro. Para a visita do Papa-Brevas também se fazem as cousas igual de bem e se gastam os quartos com ledícia. Todo o mundo sabe quem é o ghicho esse do Mad-zinger Z, mas Juan Miguel Jarro... quem é esse?

Como diz a súper-estrela Xaquira:

Porque esto es África!

E para rematar, aqui vai uma re-redação da nova que vos colei arriba, com um espírito mais achegado ao que com certeza quiseram expressar desde a organização. Se conheceis alguém que des-trabalhe nisso e lhe quereis fazer um favor, passai-lha:

En resposta a todas as preguntas que recibimos nos últimos días sobre o puto concerto de Juan Miguel Jarre, en vez de sobre o estado de saúde do noso prócer Don Manuel, informámosvos, amigos-do-gratis do carallo, de que a cabida para este evento, que se celebrará este sábado, 31 de sullo, na Plaza del Obradeoro de Sanyago Matamoros, ás 22.30 h. (ou cando nos saia da punta do nabo, igual empeza ás 17.00), será de entre 200 e 728.000 persoas e se completará por orde de chegada dos fillos dos políticos e das prostitutas a todos eles vinculados. A Policía Local de Sanyago encargarase de repartir as hostias necesarias de seguridade antes, durante e despois do evento, e a seguridade privada, das hostias camufladas que non sairán na TVG a paralíticos, embarazadas e seguidores do ultranacionalismo antidemocrático galego filoterrorista. Estarán habilitadas todas as entradas, excepto realmente todas as entradas. Na costa do Hostal dos Reyes Católicos, a partir das 20.30 h., repartiranse botellas de auga só a aquelas persoas que presenten o carné de militante do PP ou que leven as cores da bandeira española pintadas na cara e vaian berrando fóra de si o neo-himno nacional (yo soy eppañol, eppañol, eppañol!). O escenario estará situado sobre o último tramo de escaleiras da catedral, enriba dunhas caisas de cervexas. Viva España! Fin del comunicado.

Las mágicas aventuras de Sr. Cactus



Sr. Cactus... praticamente tão inteligente como um funcionário.

Sem mais preâmbulos, aqui vos queda um vídeo desses que fazem pensar, ao estilo doutros célebres como o de Tool - The Pot (versão não oficial). Em ambos os casos, ademais, o vídeo vem acompanhado dum grande tema. E é que estes rapazes de 65daysofstatic, embora noutra registo que (case) nada tem que ver com o da imensa banda do Maynard, sabem moito bem o que fazer com os synths. Por certo, o seu último disco We Were Exploding Anyway (Íamos explodir em qualquer caso) é moito recomendável!

Boa fim de semana a tod@s!

Las mágicas aventuras de Sr. Cactus



A vindoura semana: Sr. Cactus pratica ser um homem!

E hoje ofereço-vos um feito musical singular: Tony Lomba e Elio dos Santos no passado Cultura Quente de Caldas de Reis. Uma lição de ironia ou, como dizemos na Galiza, boa retranca. Vendo a diversidade de opiniões gerada na rede sobre este «mamento mosical», um pensa duas cousas: que há demasiado subnormal, como diz o Tony no vídeo, e que ainda ficam pessoas com humor (poucas, mais existem). Boa fim de semana e QUE VIVAM OS FUCKIN' RISOS, HÓSTIA! Spain, Spain, Flag, Flag!

Momentos mágicos

Qué es música?
Dices mientras jodes mi tranquilidad con esa voz espantosa.
Qué es música? Y aún sigues en tus trece?
Música... ES OTRA COSA!

PD: Joder, yadeunavez!
(e outro dia falamos sobre o misterioso «carácter latino»)

Las mágicas aventuras de Sr. Cactus



Sr. Cactus sempre na procura de destinos alternativos...

Deixo-vos hoje com os rapazes de Fang Island. Se a semana passada vos trazia um vídeo dos neo-iorquinos TPOBPAH, estes seus vizinhos também têm o seu aquele, mas estes num plano totalmente diferente.

Chega um par de olhadas aos vídeos do U-Tube para comprovar que lhes chovem comparações com os Animal Collective e assim por ai outros grupos de estilo particular, por não dizer estrambótico. A escoita do disco inteiro, de título homónimo, tira abaixo um pouco com essa ideia simplista típica de foro internetil, pois percebem-se guitarras de reminiscências heavys, vozes em coro por toda a parte (e case que em exclusiva, pois apenas há pedaços de voz solista) e desgarrados minutos atronadores multi-instrumentais. Mais já sabemos que hoje em dia dizer que uma banda se imita moito com estoutra super-alternativa confere uma auréola de sabedoria palhasisticamente incontestável pola que qualquer retard-indie mudaria a sua antiquíssima carta do aeroplano Concord.



É música, assim que, se podeis, desfrutai-na como o que é, não como o que gostaríeis que fosse. Boa fim de semana!

Entrevista com Paris Hilton sobre o seu papel em L.A. Serie



Paris Hilton, atriz principal da série de êxito L.A. Serie anunciada no EeB há uns meses, fala num programa noturno da televisão norte-americana sobre o seu papel.

Proximamente desvelarei-vos mais dados, segredos e curiosidades sobre a trama desta super-produção para TV, que chegará às nossas pantalhas domésticas depois do verão.

Desfrutai do adianto nas palavras da celebérrima profissional Ms. Hilton.

Las mágicas aventuras de Sr. Cactus



Mundial tolo! Os polvos vaticinam resultados! As vulvazelas já case nem se ouvem! O efeito do balão faze-o misterioso e impossível de seguir em absolutamente todos os encontros de Espanha (segundo J. A. Camacho)! J. J. Santos segue sem saber de futebol! Todos os jornaleiros que radiam o Mundialzinho vomitam asneiras seguido!!! Mag(f)ia!!! Perdição!

E olho! A mascota dos cientistas espanhóis já prognosticou o empate na final!

Em fim. Vai uma ração de música da mão dos neo-iorquinos The Pains of Being Pure at Heart quem, entre outras citas estivais polo território estatal espanhol, vão estar o vindouro dia 20 de Julho no indigno e sempre guachi-piji-fashion Playa Club (perto do o-sea-no!) da Corunha ao semi-importante preço de 16 € mais gastos de trâmite-irrisão. De seguro que tocarão boa parte dos temas do seu homónimo disco debute, o qual recebera muito boas críticas (e que?), e algum dos seus temas mais recentes contidos no EP Higher Than The Stars, além do seu novo single, lançado o mês passado, Say Not To Love, de que vos deixo o vídeo oficial. São um pouco nhonhi-pinky-disney-winky, mais tenho de reconhecer-lhes também um som bastante trabalhado dentro deste estilo de chachi-piruletas que tanto prolifera atualmente. Se alguém está interessado/a em assistir ao concerto que o diga, que eu tenho gana de ir!



Boa fim de semana!

Designed by Posicionamiento Web | Bloggerized by GosuBlogger