EeB Loja/Tenda On-Line apresenta "Eñemanía"

Camisola Modelo "GaÑán" ref. 0000

Talhas: XS, S, M, L, XL, XXL, XXXL, USA, Montserrat Caballé, Retraso
Preço único: 129 € (+ 99,9€ de gastos de envio, + 335€ para envios às colónias indio-canárias)
Características: 10% algodom + 10% poliéster + 10% nylon + 10% lágrimas de lince ibérico + 55% de licra + 5% de escroto de Franco

A camisola leva um fundo vermelho com serigrafia em cor amarela e um "transfer" colado que há que aguantar com as mãos para que nom caia. Incorpora um chip que se adere ao peito, o qual recolhe as emoções do usuário quando Espanha perde novamente qualquer competiçom desportiva e emite um som de esquios copulando e rindo a cachóm (os esquios vendem-se por separado).

Creado con el Paint de toda la puta vida, ¡con dos cojones! ¡Go Spain Go!

Recomendaçom cinematográfica aleatória

Nem sei moi bem de que vai, nem sei que actores/actrizes actuam, nem sei moita cousa sobre esta película... mais TRATA SOBRE UM GATO!!! Que mais queredes?

Altamente recomendada!

gatuno & gatuno re-trunning team patrocina esta secçom

Humor nostálgico

Olá! Hoje ponho-me cómico-nostálgico e traio-vos uma pequena mostra do meu humor quando eu começava com o tema dos monólogos, aos que cheguei case por casualidade (e num princípio por matar o bicho) e rematou por dar-me muitas satisfações, além de me ensinar muito sobre as dificuldades que encerra o cenário.

À espera de confirmar a minha, possivelmente, derradeira actuaçom (ou quando menos uma das últimas) achego-vos este anaquinho de "comicidade", do que tam grandes lembranças guardo por diversos motivos.

Abraço!

EeB más risas que dolor

Ha fallecido Puerta...

...pero tendría que haber muerto Gilipuertas

Recuerda: Cada vez que votas al PP, DIOS mata a un futbolista (y a un experto en Photoshop). ¡Piénsalo bien!

Festivales estivales chavales (2008 Preview)

Sei que ainda fica um mundo para os festivais do ano vindouro, e que no que queda de verão todavia se poderám ver alguns concertos de interesse pela nossa "zona" (menção especial para o San Mateo, com as actuações -entre outras verdadeiras merdas- de The Prodigy ou Los Delinqüentes ), mais há que ir avisando de dous festivais que no 2008 haverá que visitar (ou quando menos um deles)...

Um é o Rock Werchter Festival (Bélgica), que se celebra a últimos de Junho na cidade de Werchter, perto de Bruxelas, e do que vos achego os grupos que tocarom nesta 32ª ediçom (vem-se celebrando desde 1975):

Thursday June 28
Main Stage: Billy Talent * Zornik * My Chemical Romance * Marilyn Manson * Björk * Muse
Pyramid Marquee: Milow * Air Traffic * Air * Rufus Wainwright * Beastie Boys * Dr.Lektroluv

Friday June 29
Main Stage: The Van Jets * Enter Shikari * Kings Of Leon * Kaiser Chiefs * Bloc Party * Queens Of The Stone Age * Arctic Monkeys * Pearl Jam
Pyramid Marquee: Jason Mraz * Oi Va Voi * Joan As Police Woman * Sioen * Lily Allen * Admiral Freebee * Satellite Party * Gabriel Rios

Saturday June 30
Main Stage: Heideroosjes * Razorlight * Amy Winehouse * Snow Patrol * The Killers * Peter Gabriel * Keane * The Chemical Brothers
Pyramid Marquee: The Bravery * The Hold Steady * Blonde Redhead * Klaxons * Goose * Arno * The Good The Bad and The Queen * LCD Soundsystem

Sunday July 1
Main Stage: !!! * Mastodon * The Kooks * Interpol * Incubus * Metallica * Faithless
Pyramid Marquee: Stijn * Cold War Kids * Maxïmo Park * John Legend * Frank Black * Damien Rice * The Australian Pink Floyd Show * Tori Amos

A opção para rematar agosto da melhor maneira possível chama-se Reading Festival (UK), uma das pequenas "cidades" dentro de Londres, mais concretamente ao Oeste da capital inglesa.

O cartaz deste festival tampouco nom desmerece nadinha e este ano actuarom grupos da relevância de: Razorlight, Kings of Leon, Maximo Park, Ash, Enter Shikari, Interpol, Red Hot Chili Peppers, Arcade Fire, Bloc Party, Smashing Pumpkins, Nine Inch Nails, Lostprophets, Fall Out Boy ou Funeral For A Friend...

Começade a aforrar rapazes/as!!!

Guía AEV del "Camino Del Norte"

Depois do inestimável e inesperado sucesso da primeira das guias editada pela Asociación de Españoles que saben la Verdad (AEV), em que se fazia um percorrido comentado das vilas pelas que decorre "el camino francés" (ruta gabacha), EeB oferece-vos desta volta a segunda das breves guias de seguimento do caminho, igual do que a primeira, em espanhol puro e sem deturpar, para que todos e todas podam seguir com entusiasmo e interesse todas aquelas bondades que a sacrossanta peregrinaçom encerra. Como se anunciara com a anterior entrega, nesta segunda tratara-se outra das entradas na Galiza com mais sona: "El Camino del Norte". Desfrutade!


EL CAMINO DEL NORTE

Encimadeo. Por posible influencia mozárabe pareció perderse la -d- intervocálica original (Encimadedo) que terminó por no recuperarse dado que sonaba mejor sin ella. Hermosa villa asentada en la entrada de una preciosa ría, sus colinas aún son dominadas, majestuosamente, por una torre pétrea desde la cual se divisaba cualquier embarcación que se acercase a la costa y donde solían copular los habitantes del pueblo, de ahí el nombre que finalmente adoptó el lugar: (primero tú) encima (y luego te hago un) dedo.

Desde aquí podemos seguir dos caminos:

-Hacia el sur-
a) Sanyago de Abre. Aquí, cuenta la leyenda, tuvo que pagar su penitencia Sanyago Matamoros por haber pasado más tiempo de la cuenta en Encimadeo -y sobre todo en su torre-, por lo cual dios le impuso como castigo que debería abrir las puertas de la villa a todo aquel que se acercase. De ahí el refrán popular galaico-español: "Si San Yago abre, le da igual si cabe o no cabe".

Mordida. Famosa por su gran producción de manzanas. Una dieta exageradamente basada en tal fruta provocó que sus habitantes se acostumbrasen a dejarlas a medio comer. De ahí su nombre.

-Hacia el norte-
b) Barreros. Como su nombre indica, villa de artesanos del barro. La perfección en las técnicas alcanzada por éstos provocó que, con el paso del tiempo, acometiesen tareas cada vez más exigentes y empezasen a crear obras de mayor tamaño. Al final se hicieron constructores/promotores, y esa es la causa de la especulación urbanística actual en la zona. Ellos no querían, simplemente estaban haciendo su trabajo. Más información: www.fadesa.es

Lorenzana. Avanzando hacia el interior llegamos a Lorenzana, pueblo famoso por su alta proporción de travestidos. Merece la pena visitar su muestra de artesanía, donde destacan los zapatos de tacón de aguja de esparto. Más información: www.somosunpocotruchas.es

Mundoniedo. Una de las antiguas capitales de provincia del reino español de la Comunidad Automona de Galicia (española). Importante diócesis de la iglesia católica, es un lugar famoso por haber dado a España grandes expertos gastronómicos como Álvaro Cunqueiro o Milikito.

Pequeño-Abad. A causa de la cercanía de Mundoniedo y con motivo de su gran influencia, este pequeño pueblo (famoso por ser uno de las más feos de Galicia) pronto se convirtió en una villa dormitorio para multitud de pederastas que cursaban sus estudios de FP de religión en la santa catedral lucense, en su ansia de acercarse a dios y también a algunos culitos vírgenes. Aún se conserva un pequeño museo con estampitas, a través de las cuales los abades se intercambiaban los teléfonos de sus monaguillos.
Más información y horarios en:
www.dosavemarias/tresculoparribas.org

Villalba. Villa de interior, perfecta imagen de lo que puede ser un pueblo de la Tierra Llana luguesa. Hay un busto de Don Manuel Fraga Iribarne, gran comediante y futurólogo ("Sin Condón" 2002). El primer domingo de cada mes se celebra su famoso "fiestón", donde comerciantes venidos de toda la provinia venden sus productos: puercos, quesos, gatos, etc.

Baamonde/Guitiriz/Parga. La pobreza de Galicia se refleja en estas villas interiores. Cabe resaltar las gasolineras de Guitiriz (una en sentido España hacia la costa y otra en sentido España hacia el otro lado).
En Parga no pasa nada desde 1715 y en Baamonde son algo tartamudos (absténganse de contar chistes de Arévalo, no los cogen).

Sobrado de los Monjes. Cuenta la leyenda levantina que cuando Sanyago Matamoros llegó a las puertas del convento de esta villa, el sacerdote principal le dijo: "Te dejo pasar si me dibujas un cuadro de dios con la punta de la polla". Su osadía dio nombre más tarde a todo el núcleo de población.

Desde aquí se pueden seguir dos rutas alternativas, que van a desembocar en la Ruta del Camino Francés:

a) Toques (continúa hasta Melliz). La escasa altitud de los habitantes de esta villa provocó que se prodigasen por la misma curiosas construcciones de poca envergadura. Todos los peregrinos que se paraban a reponer fuerzas en sus posadas se golpeaban la cabeza al entrar. De ahí su nombre.

b) Bueymuerto (continúa hasta Arzúa). Famosa villa repoblada en el siglo V d.C. por matadores andaluces que introdujeron sus costumbres de mierda en la vida del pueblo. Todos los años, el segundo sábado de julio se celebra el "Retrasamiento", en el cual los primogénitos de menos de 10 años de edad son arrojados a pies de los bueyes en celo con una cuerda y una piqueta. Quien consiga serigrafiar "Quisiste ser un toro, pero te quedaste en maricón" en el lomo del animal se convierte en el nuevo alcalde.

Como hemos dicho, a partir de aquí el camino converge con el "gabacho" hasta llegar a Sanyago de Compostela. Una preciosa alternativa para recorrer hermosas villas del norte y centro de la Comunidad Automona de Galicia. ¡No duden en conocer sus recónditos parajes!

AEV les ha ofrecido esta guía del Camino de Sanyago.

Mundo gatuno-curiosérrimo

Esta é a bandeira oficial adoptada em 1925 pola comarca indígena de Kuna Yala, ao oeste de Panamá. Depois duma certa controvérsia suscitada pela suástica (ou cruz gamada) invertida presente no desenho, durante um tempo se lhe engadiu um anel vermelho entrelaçado no médio, que simbolizava um tipo de "colgarejo" que as mulheres kuna se punham. Mais tarde volveram para a bandeira original, modificando ligeiramente a cor das bandas superior e inferior, vermelhas num princípio, e finalmente duma cor mais alaranjada.

O curioso do assunto é que a suástica, segundo a cultura dos indígenas da zona, representa um polvo, o qual, segundo di a Wikipédia, seria o criador do mundo, e com os seus tentáculos aponta para os quatro pontos cardeais, que deram origem ao arco-íris, ao sol, à lua e às estrelas.

Pero claro, esto se lo cree el gato... Aznar, sal de tu esondite panameño y échale cojones!!! En Panamá viven los últimos (y únicos) negros nazis!!! Panamá español!!! Las colonias siguen vivas!!! Hasta la locura siempre!!! Sed como los gatos (ellos tienen la risa)!!! Rajoy rima con el Casio-Tone: soy Rajoy, así es como soy, si no te gusta no mires... por lo menos hoy.

Festivales estivales chavales (III)

Vai-se achegando a fim de semana e várias alternativas (ainda que escassas) se nos apresentam para quem gostamos da música em vivo (o que todos/as entendemos por música, supõe-se, quer dizer-se que Alejandro-Man fica excluído). Ferrol sugere ums interessantes concertos...

De todo quanto aí se anuncia, eu só tenho certo interesse em ver os La Vacazul, a quem lhes conheço o seu último disco "Vienen tiempos" (2005), do que gostei bastante no seu momento. Quiçais, se também The Ellas (o grupo de Luís Tosar) tocassem o venres ainda me interessaria em maior medida, mais o sábado, em princípio, vai ficar reservado para os Caneiros (Betanços). Por certo, estades todos/as convidados/as a um vinho e um chouriço crioulo se vindes o sábado canda mim a lia-la em grosso.

Algum ano tentarei ir também á Xira de Vilalba, que se celebra mui pertinho da minha aldeia num contorno muito agreste e popular (Praia Fluvial da Madalena). Este ano quadra em 25~26 de agosto, por ser a derradeira fim de semana do mês. Haverá que o pensar para o ano vindouro.

Ah! Esta fim-de também há movida Hip-Hop na praia da Alba em Sabóm (Arteijo), mas evidentemente... HIP-HOP Y CHIP-Y-CHOP SE JODIERON UN MONTÓN!!!

Cuando el mundo es gilipollas: Supermodelo 2007

¿¿¿Super-Modelo es igual a Super-calientapollas, Super-comebolsas, Super-payasa, Super-Equilibrios-con-una-Manzana o Super-Ropa-de-Mierda??? Si la respuesta es sí, adelante con el programa.

¿¿¿Dónde coño están ahora los/as putos/as histéricos/as que piden que se retire Shin-Chan porque denigra a la mujer o que se vuelven locos/as cuando una puta mierda de empresa de moda que putea a mil chinos al año en fábricas del inframundo saca un anuncio en el que se intuye medio pezón mientras 5 maricones en gayumbos con semi-barba se frotan el ojaldre contra las piedras???

Echemos un vistazo al jurado...

3.a) La primera por la izquierda tiene pinta de madamme. Excuso comentar nada, pero a esa no le echaron un buen pol** en su p*** vida.
3.b) El siguiente es fotógrafo y ya se sabe lo que dicen de los fotógrafos de modelos: pasa por aquí bonita que te voy a fotografiar el chum*** al tiempo que me hago un reconocimiento falomanual mientras miro esta foto de Andy Warhol...
3.c) Judit Mascó. Fantástica, hermosa, bellísima, glamurosa donde las haya. Una de esas bellezas que te acaricia el pajarito por 6.000 €.
3.d) ¡Alto que llega la trucha! Hay que tener muy poca personalidad y autoestima para dejar que una mariposa de este calibre te toque con su fusta en el hombro y te diga que puedes seguir tu formación (¿pero qué formación? Caminar como una puta, posar como un armario empotrado, poner cara de cirrosis, enseñar el canal...). ¿¡¿¡Zapatos de piel de leopardo y peinado de futurólogo argentino?!?! Un maricón que dirá cosas del palo: "Este rabo que me estoy comiendo no es nada in". ¡¡¡Depílate el cerebro puta mosca!!!
3.e) La segunda mejor del jurado, por algo esta loca y "la trucha" son sus máximos representantes en los cástings. Fusta en mano, canalillo 100% y voz de cangrejo... que kiiiiiiiitsch!! Se dedica a dar consejos con su mierda de voz y su fusta de auto-placer... ¡qué valor!
3.f) El último (o primero por la izquierda según miran ellos) es el que le da placer a la zorrita de la fusta cuando no le llega con el instrumento y también a la trucha cuando no mira nadie. Lástima que le guste bajar a la calle en zapatillas, cuando se enteren los otros dos seguro que le dan una paliza con vaselina y consoladores. ¡Ah! Eso sí, las medallas de la comunión por encima de la camiseta de raso (también llamada "camiseta de sudor pezónico") están de puta madre y van "mazo a la moda".

Si después de todo esto, no os parece que el programa es una puta mierda que provoca el retraso (o quizás el mejor programa que haya existido nunca) me importa cuatro gatos.


EeB com a "gente guapa"

Sei que moitos e moitas de vós estades cansos/as de que se relacione o idioma galego com o nacionalismo e todas essas tendências políticas que simpatizam com a classe obreira. Assim que à fim chega um espaço galego e galeguista que também mira pelas outras opções. Fruto da árduo trabalho de EeB, tirando de vários fios moito importantes, traio-vos o Formulário para a Afiliação nas Nuevas Generaciones (NN.GG.) do PP, que podedes descarregar dende já nesta ligaçom.

Viva la Democracia!! (de salón)... y un poco que viva el Chivas de 12 años también (Sito Miñanco)

Instruções de descarregamento: pousar o rato sobre o vínculo ressaltado e presionar, de vez, Ctrl + botão esquerdo do rato. Na página do documento, agardar uns segundos ("loading file info. Please wait") a que apareça a opção download file. Depois já podedes abrir o documento o guarda-lo no disco ;)

NOTA: Se vos sae uma espécie de publicidade, premede, na parte superior direita, onde di
SKIP THIS AD -ou seja, Pasar Desta Merda- =)

27 aniversário

Hoje cumpro, gasto ou o que for, 27 outonos -e 9 meses- (coido que dentro da placenta já estava vivo). Graças a todos e a todas quem vos lembrades e me chamades para me dar os parabéns (também vo-lo agradeço ainda que nom o recordedes, eu som dos que nunca lembra este tipo de datas/efemérides).

Espero que o percorrido 27~28 seja um pouco mais propício em "certos aspectos" e que, de todas as maneiras, poda seguir aprendendo algo cada dia desta vida loooooca looooca loooocaaaa, que é o mais importante.

Graças aos/às que estades aí e "otra cosa" para quem nom queredes, nom podedes ou nom sabedes estar.

I.L.U.

NOTA: O primeiro agasalho do dia foi de meus pais, trazido bem cedinho (a iso das 11h) polo mensaxeiro. Um cacho de monitor como Cristina Almeida!

Análises Cinematográficas

Next

Director: Lee Tamahori (burgalense del año 2007)

País: Queso del

Género: Extremo-ficción, aventura dramática, comedia, pastel y no precisamente de miel

Interpretación: Nicolas Cage (Nicolás Jaula), Julianne Moore (Julia Ana Máas), Jessica Biel (Jéssica Biela) y otros/as (un negro, un ruso y un francés -como en el chiste-)

Música: 40TV Latino

Sinopsis: La risa comienza ya al principio. Cris Johnson (Nicolas Cage) es un mentalista que trabaja en Las Vegas, pero ojo, es un mentalista verdadero, como Romay, que sabe lo que un pato va a pensar antes de que lo piense y siempre se adelanta. La capacidad de Cris consiste (no vale reírse) en que ve el futuro con 2 minutos de antelación, pero con tan sólo 2 minutos (algo de Dèjá Vu parece que cogieron, donde eran 4 días la antelación con la que Denzel "negro" Washington podía ver el futuro). Su capacidad para ver el futuro y robar coches (?) llama la atención de una agente del FBI, Callie Ferris (Julianne Moore), que quiere convencerle (no vale reírse) para que los ayude a impedir que unos terroristas destruyan Los Ángeles con una bomba nuclear (para qué cojones querría alguien acabar con Los Ángeles, cabría preguntarse...).

Al principio Cris se muestra reacio porque debe unas cuantas multas de aparcamiento y no quiere distraerse de su principal cometido: indagar quién es la atractiva mujer que se aparece en sus sueños y por qué percibe el momento en que la conocerá con mucha más antelación que esos 2 minutos que es capaz de ver habitualmente. Viendo a la chica en cuestión (Jessica Biel) entendemos perfectamente que Cris quiera meterle el churraco y no quiera fallar en su cortejo.

Atrapado en una red sin salida, Cris tendrá que compaginar su folleteo con la chica, una difícil relación con la poli de mala hostia y varias tentativas de asesinarle por parte de los terroristas, algo que no le impide hacer truquillos de mierda como prenderse fuego a la mano y que salga una rosa o beberse un zumo de naranja made in USA y no vomitarse la camisa.

Lo mejor: El tío es un mentalista, pero esquiva balas y golpes porque los ve con anterioridad (ni siquiera el Mago Antón se presta a tanto). La escena en la que baja un monte corriendo sin caerse y esquivando troncos y una locomotora (digno de ver para entender). El final (no sólo por lo inesperado del mismo, sino porque significa que la película ha acabado al fin).

Lo peor: Absolutamente todo lo demás. ¿Qué le pasa a Nicolas Cage, se va a convertir en el nuevo Kevin Kostner? ¿Por qué desde Leaving Las Vegas no ha vuelto a hacer una película -si exceptuamos Con Air, máxima expresión de "Acción" Cage-?

Puntuación de Espazo En Branco: 2 Pako Vásquez sobre 5

Fai "El Camino de Sanyago" coa "Asociación de Españoles que saben la Verdad"

Boas, meus caros/as amigos/as! Hoxe ofrézovos unha alternativa lúdica que non por ser mítico-patriótica deixa de ser apetecíbel. Alén, EeB, para romper o clima de favoritismo cara ao idioma galego que dende os últimos meses parece abrollar sen control e recollendo o espírito dignificador doutros blogues como Tan Gallego como el Gazpacho, que de maneira sá pretenden acadar unha próspera convivencia entre todos os galegos e as galegas, ofrécevos os roteiros máis sobranceiros do Camiño en idioma español, para unificar, facilitar o entendimento de toda a xente e cumprir cos mandados da convivencia, da ética e da lóxica que algúns nacionalismos tentan fender. Velaquí pois, como vos digo, o itinerario para facerdes "El Camino Francés" unha vez entrado na Galiza (Galicia), un dos máis coñecidos e seguidos por partir dende as antigas terras da Franza (Francia), con algunhas indicacións para que coñezades algo máis das vilas galegas polas que decorre. Desfrutade e animádevos!

EL CAMINO FRANCÉS (RUTA GABACHA)

Piedrahita del Cebrero. Hermosa villa de montaña, conocida porque Colón (viajero español) la descubrió antes que sus propios habitantes, en memoria de lo cual introdujo cebras en sus verdes parajes señalizando con una piedra vertical a modo de menhir su fabuloso hallazgo.

Triacastilla. Mundialmente conocida por sus tres castillos, cuya situación geométrica describe a la perfección la forma de la comunidad de Madrid, imagen especialmente apreciable desde el aire. Hay rutas en Ala Delta para observar tal magnífico espectáculo. Más información en: www.leprendemosfuegoalmonteypunto.es

Samos/Somos. Haciendo un pequeño desvío podemos visitar este hermoso pueblo de interior, cuyo nombre probablemente se pervirtiese con el tiempo a causa de la insidiosa fonética propia del pueblo gallego. En los archivos de la Corte de los Reyes Católicos consta el verdadero nombre de esta villa (Somos), que parece provenir con toda seguridad, según la historiografía española, de los habituales encuentros entre peregrinos y los habitantes de la zona, a quienes los primeros solían preguntar: ¿soys vosotros los que pintasteis "Galiza is not Spain" en aquel eucaliptal?, a lo que éstos respondían: "Somos!", y de ahí su nombre original, lamentablemente alterado con el paso del tiempo.

Sarria. No vive ningún español destacable. Destino de paso/meada.

Pacios (Paradilla). Como su nombre indica, punto ideal para un breve descanso.

Puertomarino. También conocido simplemente como Puerto, dada la redundancia semántica del topónimo. Habitual punto de extracción y comercialización de peralto de cloruro sódico (sal), dada la salinidad extrema de sus aguas. La mejor sal del Reino de España desde el Jurásico.

Monterrojo*. Impresionantes vistas desde el monte que dá nombre a la villa. Rutas en quad:
www.aquiantescrecianlosarboles/ahoraostias.es
*Hay que desviarse del trazado

Raquetas de Rey. Famoso pueblo gallego, y por tanto español, por su larga lista de jugadores de pádel federados. Se dice que la tradición se remonta a las prácticas deportivas de Carlos V, habilidoso bebedor de vino Alvarito, introducido en Galicia por unos de sus hijos bastardos: Berrocán, personaje de grave voz, que más tarde fue alcalde de la propia villa y de cuyos descendientes, dice la leyenda ceutí, nacieron los bardos celtas que poblaron Galicia siglos más tarde llenándola de piedrogrifos (en la foto).

Melliz. En la que comarca donde se asienta este hermoso enclave pre-romano se produce, en piscifactorías y viñedos españoles, gran cantidad de pulpo galaicoespañol.

Arzúa. Villa rival de Melliz en cuanto al cultivo de pulpo en cetáreas. Según parece fue fundada por andaluces, es decir, españoles amorizados del sur, quienes acostumbraban a descansar en estos parajes. Fruto de las correrías y brabuCONAdas que se gastaban estos malhechores en sus incursiones surgió el nombre que finalmente se le dio al lugar: Ar (Qué asco!, cómo) zúa (esta puta gallega!).

El Pino. Conocido lugar por ser precisamente aquél al que se refiere la expresión: Quise ir a mear y fui a dar al quinto pino!

Sanyago de Compostela. Punto final del camino. Aquí yace Sanyago Matamoros, patrón santo y seña de las Españas. Sanyago es ciudad española desde el 233 a.C. Fue puerto marítimo de referencia en la Península Ibérica hasta que los Reyes Católicos decidieron rellenar para hacer un paseo marítimo. Cuando se les acabó el material pararon (de ahí el punto más alejado de la península galaico-española construida por los RR.CC.: Finisterre, haciendo referencia a cuando se les acabó la tierra para recebar).

Gastronomía de interés en Sanyago:
*Pulpo a la Fiesta
*Zamburitas a la marinera
*Cangrejos de mar
*Cangrejos de mar grandes (Cientollas)
*Palos salados de roca (foto)
*Mújel
*Bacalado en salsa gallego-española
*Calderada de San Martín y Bertoreja
*Ternera gallego-española
*Pimientos de Padrón que unos pican y otros no pican
*Crêpes gallegas (fillodas)
*Tarta de Sanyago

Caldos:
*Alvarito
*Ribero

Webs de interés para actividades en Sanyago:
www.botafumeirosatrespavos.com
www.comprayventadegatos.es www.santosanto/santoeselseñor/diosdeluniverso.uk
www.guguelmaps.com
www.rutasenavestruz.es
www.estonoesvalladoliz.org
www.zonaviejayluegonada.es www.cervezasgratispagando/estrellagalicia-de-españa.es

AEV (Asociación de Españoles que saben la Verdad) te ha ofrecido esta guía. Próximamente, guías del Camino del Norte, Vía de la Plata, Camino Portugués y Rutas de la Costa (Finisterre-Muksía / mar de Arosa-río Ulla)

Festivales estivales chavales (II)

Mais opções para a fim de semana, ainda que eu prefiro um pouco mais o de Boiro se há que elixir. O Hardcore melhor nas piscinas para matar os peixes...

[...]

MECAGO EN EL PUTO FOTOLÓ Y MACACO EN DIOS (SI EXISTIESE)

Y también me cago en los Blogs, que se joda el mundo!!!

Festivales estivales chavales

Igual há que lia-la...

Todo o mundo se fode agás eu próprio...

Cine Imposible

De los diseñadores de vestuario de "Cuando las gacelas (de Thomson) atacan" llega la imposible...


"Sin ley, sin patria y sin dinero, pero hostias como panes y algo de bourbon... Fatal o Final"

Director: Peter Jackson (ESDLA I, II, III; King Kong), Sam Raimi (Spiderman I, II, III, Premonición) y Robert Rodríguez (Planet Terror, Sin City, El Mexicano, The Faculty)

País: U.S.A., Canadá, España, UK, Argentina, China Taipei, Sri Lanka y las afueras de Helsinki

Año: Nunca

Duración: 2 semanas

Género: Masculino, muy masculino

Interpretación: Steven Seagal (James Green), Arnold Schwarzernegger (Doctor Tiborovski), Silvester Stallone (Jimmy "Neutron" Brabender), David Carradine (Maestro Sam Rodrigues), Charles Bronson (Inspector Charles Bronson), Chuck Norris (Ranger Theodor O'Sullivan), Jackie Chan (Simon Lee Mendes), Jean-Claude Van Damme ("Loco" Joe), Dolph Lundgren (Ivan Teodorov), Tony Jaa (Misterioso Hombre-de-la-capa), Charlton Heston (Abuelo Sinatra-Ortiz), Paris Hilton (Puta Mary Hilton), Carmen Electra (Doctora Elena Simoncella), Lindsay Lohan (Presidenta de los USA), Jennifer Love Hewitt (Nicole Woods), Sarah Michelle Gellar (Patricia Smith), Jessica Alba (Anette Rijkaard) y Samuel L. Jackson (Dios).

Producción: Jerry Bruckheimer y José Luis Moreno

Música: Luis Cobos

Fotografía: Juan Antonio San Epifanio

Montaje: Nacho Vidal y Boris Izaguirre

Diseño de Producción: No hace falta

Vestuario: Zara y El Corte Inglés de Altamira

Estreno mundial: Ansiado

Sinopsis: James Green (Steven Seagal) es un policía retirado que malvive en un cuchitril de Portland (Oregon) y que no levanta cabeza desde que una diarrea mal curada se llevó a su mujer colombiana semi-prostituta y a su hija ilegítima a la que solía tocar en el bajo vientre. Una noche de pacharán, anís del mono y tiros de clavo puro está a punto de convertirse en su último sufrimiento cuando conoce, fortuitamente, al ex-campeón amateur de boxeo Jimmy "Neutron" (Silvester Stallone), quien lo convence para no arrojarse desde lo alto del puente de Brooklyn. A la luz de un pobre afroamericano incendiado por una broma, discuten y ahogan sus penas con un último chorro de Licor de mora. Ambos, ajenos al mal que se cierne sobre la ciudad de Los Angeles, deciden formar una agencia de detectives, empezando por contratar a una buena conocida de James, la prostituta Mary Hilton (Paris Hilton), para que haga de secretaria. Pronto recibirán su primer, y -extraño- encargo por medio de una flecha india en cuya cola se hallan todas las claves y un cheque por valor de 1.000.000 de $.

Mientras tanto, en una lejana cueva esteparia de la Tierra del Fuego (Argentina), el malvado doctor Tiborovski (Arnold Schwarzernegger) y su putita mama-bolsas la doctora Elena Simoncella (Carmen Electra) planean acabar con la fuente de la vida de los USA: los Burguer King de toda Nueva York. Para su objetivo acaban de descubrir un mineral extraterrestre que parece crecer junto a un pequeño parque eólico de Teruel (España). A sus órdenes cuentan con un despiadado ex-espía del KGB, Ivan Teodorov (Dolph Lundgren), que a pesar de su pánico a las alturas dirige desde la grúa de un barco científico ruso las operaciones de extracción del mineral bajo una tapadera de Danone.

Pero estos planes no son todo lo secreto que estos malvados personajes desearían, porque la ex-camarera de ascendencia holandesa Anette Rijkaard (Jessica Alba) es una agente infiltrada del FBI en la base de Teruel, que está enviando información a su jefe en Boston: el inspector Charles Bronson (Charles Bronson), quien pronto reclama la experiencia de un viejo amigo suyo en el cuerpo, el ranger Theodor O'Sullivan (Chuck Norris) para intentar intuir cuál será el próximo paso de los malvados terroristas. La información que Anette les manda es valiosa, pero pronto descubren que hay secretos muy bien guardados en relación al misterioso mineral y a los que Anette no tiene acceso. Para investigar sobre el tema el inspector Bronson no tarda en enviar a China Taipei a uno de sus mejores hombres, el ex-marine sin escrúpulos "Loco" Joe (Jean-Claude Van Damme), para intentar convencer al ex-masajista y maestro zen Simon Lee Mendes (Jackie Chan) de que se una a la misión de salvar el mundo y evitar la destrucción de los Burger King, con la promesa de que el gobierno de los USA le montaría un centro de talasoterapia en Londres si pusiese al servicio del FBI sus conocimientos en conducción sin carné y marinado de salmón con patadas en la garganta.

Informada de que la inminente amenaza se cierne sobre el país, la Presidenta electa de los USA (Lindsay Lohan) pone todas sus cartas sobre la mesa y contrata a la ex-cheerleader anticomunista Nicole Woods (Jennifer Love Hewitt) y a la profesora-arqueóloga Patricia Smith (Sarah Michelle Gellar) para que usen todas sus armas y conocimientos, a parte del tetamen, en auxilio de la nación. Ambas intrépidas heroínas consumidoras de heroína no dudarán en ponerse sus trajes más apretados para combatir el mal que parece atacar a su querida ciudad, Chicago.

En la sombra, un misterioso monje afrobrasileño afincado en Sri Lanka, el maestro Sam Rodrigues (David Carradine), forma un extraño y oscuro tándem con el no menos intrigante Misterioso Hombre-de-la-capa (Tony Jaa) de cuya motivación para prestar ayuda a penas se intuye nada y cuyos propósitos tan sólo parecen frágilmente unidos a los malvados doctores rusos por la extraña muerte de una tribu de boskimanos phoskiteros de una remota aldea de las afueras de Helsinki.

La batalla sólo acaba de comenzar...

¿Qué magníficas y celebérrimas batallas esperan a todos nuestros grupos de valerosos heroes y heroínas?

¿Acabarán todos los Burger King de los USA por verse afectados y con ello, Canadá?

Seguramente Dios (Samuel L. Jackon) aún pueda tener la última palabra...

Análises Cinematográficas

La Cosecha (The Reaping)


Dirección: Stephen Hopkins (el lisiado no, el otro)

País: Blancos e impíos EE.UU.

Género: Aventuras con el dinero

Interpretación: Hilary Swank. Los demás que salen no tienen la misma importancia y cobran menos porque la boxeadora lesbiana de Million Dollar Baby tiene cierto caché. Hay un negro que sale que es alto como un armario, da miedo como un armario y lleva tatuajes como un armario.

Sinopsis: Katherine (Hilary Swank) es una ex-creyente que perdió a su marido y a su hija en un asesinato en Sudán a manos de malvados negros hambrientos (qué esperaba? Guerra y hambre en un país empobrecido y unos blanquitos de mierda ayudando con su ropa de Loewe predicando la mierda divina... era de esperar). A partir de entonces, esta cachondita viúda se dedica a refutar fenómenos religiosos desde su puesto de docente universitaria. Durante una de sus conferencias recibe la visita de un médico de pueblo que le presenta un caso inquietante de posibles tintes milagrosos. En un pueblo tranquilo llamado Heaven -cielo- (retraso subliminal) parecen estar aconteciendo fenómenos paranormales relacionados con las 10 plagas divinas: sangre en los ríos, muerte del ganado, plagas de langostas, ranas cayendo de los cielos, hipotecas desorbitadas, escasez de condones, pedofilia clerical, boletos de Quiniela premiados extraviados y otros horripilantes sucesos no patrocinados por Inditex.

Katherine decide estudiar el caso en compañía de su antiguo adjunto en el departamento de Risas Milagrosas de la Universidad: un negro como un mundo de grande que es científico también, pero cree en dios, ciencia-ficción de la buena... Las plagas divinas parecen cumplirse una detrás de otra y la gente se acojona cada vez más. En el meollo parece estar una pequena niña rubia a la que en el pueblo acusan de estar provocando esas plagas por encarnar a un ser demoníaco al que dios quiere castigar por las prácticas oscuras de su madre y allegados. En un momento dado Katherine intenta limpiarle la regla que le resbala pierna abajo (suponemos que Stephen Kopkins tiene algún tipo de perturbación mental derivada de una infancia difícil). Con el paso del filme se suceden imágenes chulas combinadas con otras que recuerdan a una mítica peli de los 90 en la que salía Mia Farrow donde se la tiraba el demonio (intertextualidad que le llaman los expertos. Yo lo llamo inventiva cero). Hacia el final se plantea la duda: es en verdad la niña una enviada de Satán o esconde el pueblo de Heaven un horrible pasado?... Qué coño va a ser Hopkins?!

Lo mejor: Las imágenes de la última plaga, en la cual se recrea la destrucción de los primogénitos. En general los efectos especiales son gatunos y molan. Sale medio tetuco.

Lo peor: Si ves la película de espaldas se pierden algunos conceptos.

Puntuación de Espazo en Branco: 3,5 Pako Vásquez sobre 5

Artigo de Xabier Vázquez Pumariño en Vieiros

Cando o tamaño importa


11:30 10/08/2007

Pois si que se ten debatido a cuestión sen chegar a unha conclusión definitiva. Pero tiñamos que ser nós os que déramos coa solución definitiva, o pobo que se avergoña do minifundio desprezando séculos de historia agronómica. O tamaño importa e de que xeito; vexamos algún exemplo.

Poñamos por caso que vostede é un deses paisanos amantes dese fenómeno denominado pola fermosas xentes urbanas como “feísmo”: ensaia formas imposibles con ladrillos, fibrocemento e, poñamos por caso, tambores de lavadora, aluminios reutilizados, acadando solucións prácticas a baixo custe. Vostede é un cateto, está inmerso na cultura do “feísmo”. Ben, nada máis lonxe da realidade, vostede o que pasa é que o fai a pequena escala: o que debe facer é arrasar unha serra enteira cun parque eólico (que poden ser dous ou máis sobre o papel), cruzala de pistas e plantarlle un combustible eucaliptal ou piñeiral. Iso é bonito e produtivo. Incluso pode que lle subvencionen todo. Ou pode facer o Plan Xeral de Ordenación Municipal de calquera concello, canto máis grande mellor, con formas aberrantes: vostede é un planificador, un xestor, un político modélico. Pode incluso facer un Palexpo, unha cidade da cultura, ou do mar, tanto ten: vostede si que está na onda. De facer algo, hai facelo ben grande.

Tamén pode vostede ser un furtivo paisano que baleira media cuba de “purín” no regato. A autoridade competente vaille poñer unha multa que o deixa tremendo ata o día da xubilación. Pero se vostede é un Concello, de novo canto máis grande mellor, pode verquer directamente ao mar ou ao río, poñamos por caso a porcallada semilíquida de 10.000 persoas. Igualmente podería ser un empresario e non depurar nada, verquer e listo; neste caso se vostede ten 100 empregados para usar como escudos humanos mellor que se ten 10, poñamos por caso.

É posible que sexa un simple domingueiro coa feliz ocorrencia de arrincar unha rama de acivro, de novo a autoridade competente irá a por vostede, máis se dirixe toda unha consellería pode perfectamente arrasar media serra con buldozers - mesmo se está na rede Natura 2000 e contén especies en grave risco de extinción e protexidas pola lei - e inzala de eucaliptos. Non é un exemplo posto ao azar: serra do Careón.

Un pequeno propietario é moi posible que se vexa metido en problemas se transforma as uces da súa leira, pero se vostede é a Deputación da Coruña pode perfectamente facer un paseo marítimo sobre a rede Natura 2000 co visto bo da Dirección Xeral de Costas e a pasividade da Consellería que debe velar polo medio ambiente. Vaian ó Pindo e verán. Alí tamén saben.

Non se lle ocorra pasear por un coído e coller unha pedra para empregar como bonito pisapeis na casa, non: tal falla de ambición debería estar penada pola lei. O que realmente está ben, é coller media Serra, como, poñamos por caso, a do Caurel, facerlle un burato tipo donut e meterlle dentro canteiras a ceo aberto. Iso si que está ben.

Se o que lle gustan son os ríos, oia, quite esa idea da cabeza de levar unhas troitiñas que non dean a talla para fritir na casa: o que debe facer é montar unha compañía enerxética e así o río enteiro é seu e fai o que queira.

Pero se a vostede o que lle vai é o litoral que nin se lle pase pola cabeza poñer un galponciño con churrasqueira para os domingos en familia, iso é un atraso. O que debe facer é poñer unha macropiscifactoría (con subvención), unha urbanización xigantesca ou os xa comentados paseos marítimos. E non que non se lle ocorra furtivear medio berberecho: o que debe facer é montar unha multinacional da pesca e arrasar os mares de todo o planeta sobreexplotando todo tipo de caladoiros e de paso maltratando a traballadores en todo o globo; se fai iso, non só non ocorre nada senón que o consideran un pilar da economía local.

En definitiva, hai que ter ambición, facelo todo ao grande: neste país o tamaño importa. Xa o creo.

Cuando el mundo es gilipollas: Bailes (?) Vol. V

Velaquí a entrega final desta pequena serie de bailecinhos curiosos. Como prometín onte, deixei o mellor para a fin. Desfrutade, meus pequenos/as, dunha inmensísima mostra de Bailes Coreografiados, un dos estilos máis exitosos na historia dos espectáculos musicais (Norma Duval Style). Para exemplificalo, traiovos os reis, os monstros, os meirandes, os inimitábeis, os únicos (grazas a Gandhi): Not Guilty, co seu último ghit: Bang Bang Bang =O


Esta serie de parvadas foi patrocinada por Tan Gallego Como Tu Puta Madre

Cuando el mundo es gilipollas: Bailes (?) Vol. IV

Volta de vacacións, volta á atención deste humilde Blogue.

4ª e penúltima entrega: Krump Dance (tamén coñecida como Negrario Style Dancin')



Parece que hai tamén algúns pailáns (a.k.a. white retards) que imitan os espasmódicos ataques de epilepsia dos Niggas...



E na vindeira e derradeira entrega: Bailes con Coreografía, onde desfrutaredes dunha gran sorpresa final coa aparición dos National Coreographic Masters... =)

Cuando el mundo es gilipollas: Bailes (?) Vol. III

Velaqui a terceira entrega desta selecçom mega-gatuno-espacial de baile-cérrimos. No mesmo dia a segunda e mais a terceira, nom vos queixedes... Desta vez: modern country dance!!!
E já vos anuncio também que esta série de baile-cérrimos terá ainda duas edições mais, com surpresa final na quinta e derradeira presentaçom... ides flipar!

Cuando el mundo es gilipollas: Bailes (?) Vol. II

O prometido é dívida. A segunda entrega dos bailes retrasados já está aqui. Hardcoooooore!!!



NOTA: Moi gatuno no Selha este ano. Mr. Lipotimia estaria orgulhoso... =)

Designed by Posicionamiento Web | Bloggerized by GosuBlogger