Feliz O-Que-Vos-Pete 2007 (...)

Espazo en Branco © deseja-vos feliz O-Que-Vos-Pete para este 2007 (e seguintes). E, sobretudo, deseja-vos que tentedes ser pessoas, que nom perdades o cu por bens materiais e que aprendades a questionar o que vos arrodeia sem deixardes de ser amábeis com o vosso contorno (que posibelmente nom se esforce em coisas tam complicadas e tampouco nom tem por que interessar-se em que vós sim o fagades).


Que (caralho) din os rumorosos?

Vinheta de ANT (n.º 1249)

Se vos interessar uma informaçom detalhada e uma opiniom inteligente e bem-entendida do tema em cuestiom, nom perdades a seguinte ligaçom:
http://www.agal-gz.org/modules.php?name=News&file=articlecomments&sid=3377

Mensagem de Natal de SM El-Rei

Um ano mais zugando-nos o sangue. Viva e bravo!

Panjolinhas com Peter Griffin

Velaí vai uma boa felicitaçom de nadal, com cânticos típicos desta época.
E recordade, "nadal" tem o mesmo significado do que outras palavras vazias como varemola, siminudo, pisotrono ou marefrástico.

Cuando el mundo es gilipollas...

O Hino Galego com acordes flamencos soa no 25º aniversário do Parlamento de Galiza

Sem palavras... (ainda a ser uma incongruência pois já utilizei várias)

Secçom Permanente: "Cuando el mundo es gilipollas"

Ante a evidencia de que esta sección podía dar para moito máis do que unha soa entrega, decidín estabelecela coma sección por si propia. Como digo, as evidencias son esmagadoras:

La (puta) muñeca Leonor

Imperfecciones evidentes (grazas ao S.A.P.):

1. La muñeca no tiene polla.
2. Tiene todos los dedos de las manos. Todo el mundo sabe que los Borbones se comen uno al nacer porque son gilipollas.
3. Falta el libro de chistes que se aprenden desde pequeños los borbonitos para contárselos a la plebe cuando se hacen mayores y tiene que dar ruedas de prensa.
4. No se aprecian ovarios a simple vista, pero si fuese el caso, que alguien se persone y los arreste. ¡Por favor!
5. ¡Por el culo te la inco! (eso también lo aprenden desde pequeños los mini-cabroncetes reales).

Aciertos impepinables (grazas ao C.R.I.P.I.):

1. Muy bien la cara de intentar regurgitar la mierda. Un 10.
2. Lo de los pies en bolsas con piedras para tirarla al río muy acertado también.
3. Parece ser que la muñeca lleva un botón en el coño que si se aprieta hace que Leonorcita se mee (el kit con la Constitución española se vende a parte) y tiene los lóbulos de las orejas sensibles. Si se toca el de la derecha alaba a Franco y si se toca el de la izquierda da las gracias a los españoles por su nuevo yate.
4. Cuando abre los ojos le salen lacasitos del ojete.
5. Muñeca totalmente reciclable, ¡si una tiene un accidente esquiando otra zorra la sustituirá completamente gratuito de fábrica (de conejos)! Garantía semi-permanente hasta fin de existencias (esperemos que sea pronto).

O Caralho vinte e nove (29)

4ª entrega desta secçom. Todo um clássico das gargalhadas "canhís". O curto ganhador do 1º prémio no CineMad '03: "Mi señora".

Volve a antiga sección: Análises Cinematográficas

Volve esta antiga sección xa presente no anterior proxecto de Espazo en Branco. Desta vez nace, dentro das sinopses acostumadas, unha subsección chamada Sinopses Flaxeadas, coas que se haberá de ofrecer un resumo rápido e presuroso das fitas cinematográficas. Hoxe empezamos esta sub-sección con: Harry Potter y la piedra filosofal.

Sinopsis: Harry tiene poderes mágicos, pero sus amigos no. Intenta follar varias veces, aunque sin éxito. La trama se repite en todas las demás entregas.

Calificación: 2 Pako Vasques sobre 5

Foto: Harry intentando el coito anal

O Caralho vinte e nove (29)

3ª entrega desta sección caralluda de vídeos humorísticos. Desta vez tráiovos unha aula xenial entre o cigano Peláez e o cura "Señoliiiiiita", que sen dúbida evoca moitos recordos da miña xeración e vivencias persoais... amais de que ambos personaxes son as vivas imaxes dos seus correspondentes estereótipos reais. Mención especial para a táboa do seis (6). E risas! (Bentos rapaces de Gomaespuma... magniférrimos!)

Cuando el mundo es gilipollas...

Julián Rivera Ordóñez presentando su libro Querida Mamá

Regala cultura, regala basura: Galería de libros para Navidad. (Absolutamente todos disponibles en la planta baja de El Corte Inglés. Ejemplares infinitos -no correr que hay de sobra(s)-):

1. Me hice pupa en la polla, de Nacho Vidal
2. No me gustan las coles de Bruselas ni el olor del repollo, de Julio Iglesias
3. Todos me odian, pero yo tengo un yate, de Pepe Navarro
4. Me peino para atrás y nada más, de Pedja Mijatovic
5. Mis anuncios y las ganas de matar. Relaciones insospechadas, de Anne Igartiburu
6. El cáncer es antiestético, de los herederos de Rocío Dúrcal (con ilustraciones a todo color)
7. Me subí a un bus por error y no sé bajar. Llamen al 091, de Arsenio Fernández de Mesa (Ediciones "Melavo Lasmanos")
8. Yo no sabía nada, de Ángel Cristo
9. Quién te ha visto y quién te ve, de Serafín Zubiri
10. Asín de vien ago las cosas, de Farruquito (Editorial "Date Lafuga")
11. Sólo necesito 5 euros (€). Los devuelvo con intereses. Es en serio: 667029334, de Julián Muñoz (Impreso en Papel Higiénico, edición facsimilar)
12. Lo hacía por los niños, de "El Lobo" Carrasco (prólogo de José M. Parada)
13. Estaba todo muy oscuro, de Jesús Vázquez (Editorial "Olvidar")
14. Un libro de tapas duras y de color azul cielo, de Carmen Sevilla
15. Aprendiendo a hablar, pero dinero en el bolsillo siempre, de Quique Santander
16. La culpa es mía por no suicidarme, de Ana Obregón
17. 1001 razones para enseñar el coño, de Paula Vázquez
18. Todo lo que querías saber sobre la gonorrea, de Mariano Rajoy
19. Cómo conjugar mal todos los verbos, de Cristina Tárrega (prólogo de Carmen Hornillos y Jorge Javier Vázquez)
20. Las mamadas y yo. Misterios y sorpresas, de Enrique del Pozo (prólogo de Boris Izaguirre)
21. El día que dejé de respirar durante 7 minutos y medio, de Mercedes Milá
22. Todos mis amantes son circunstantes, de Isabel Preysler
23. Por última vez, no soy Bud Spencer, del novio del tatarabuelo del chófer de Alfredo Urdaci
24. En ocasiones veo semen en vasos de plástico, del guardaespaldas de José Coronado
25. Sorber la nocilla. Dificultades superables, de David Bustamante
26. En serio que no robo carteras. 2 testigos y un portugués lo dicen, de Víctor Janeiro
27. Peor es de robar, de Javi Cantero
28. No tengo ni puta idea, ¿y qué?, de Javier Losada de Azpiazu
29. Me robaron la macheta, de Martín Lasarte
30. Mientras miraban para otro lado, me llevé las barras, de Bertín Osborne

Homes amañando aparellos domésticos. Descrición básica


[Extractado dun monólogo propio aínda inédito]

Unha das peores cousas de vivir na túa casa é cando se che estropea algún electrodoméstico. Un tío normal primeiro intentará arranxalo e despois, cando funda os fusibles do edificio e aínda tremendo pola descarga, chamará o electricista, pero ollo, sen deixar de dicir que o sabe arranxar!! Sobre todo para que a túa noiva non pense que non tes nin puta idea hai que seguir un par de pasos antes de chamar ao técnico. Primeiro: enfadarse porque non atopas a ferramenta que che fai falta na caixa de ferramentas, é unha acusación velada, do tipo: "hostia! non atopo o desaparafusador de estrela, seguro que xa o tiveches que coller para algo!"... A oculta e apaixonante relación da muller co desaparafusador de estrela, todo un misterio amigos! Segundo: abrir o aparello, o que sexa e como for. Este paso consiste en desatornillar todos os tornillos visibles a primeira ollada ata que non se poidan quitar máis. Cando se chegue a ese punto, enfadarse porque o aparello ten máis tornillos ocultos que impiden a súa apertura. Terceiro: abrir o aparello facendo palanca con calquera ferramenta susceptíbel de provocar descarga eléctrica e gritando á vez: "a min ti non me fodes!". Cuarto: repetir varias veces a frase anterior. Quinto: abrir o aparello e manipular peligrosamente os cables e as pezas do interior mentres se sostén unha cervexa. Sexto: pechar o aparello, colocando cinta de embalaxe alá onde faltaren os tornillos perdidos no proceso de apertura. Sétimo: enchufar o aparello de novo á "toma" de corrente, provocando o apagón xeral no barrio. E oitavo e máis importante: botarlle a culpa a Fenosa e aos, segundo ti, "putos controis aleatorios de tensión eléctrica".
Todo este proceso debe seguirse para, en teoría, non perder o respecto da túa noiva e manter o teu status de macho dominante.


[ Versión española. -Que contentes estarían na Xunta co meu bilingüismo harmónico!- ;)]

Una de las peores cosas de vivir en tu casa es cuando se te estropea algún electrodoméstico. Un tío normal primero intentará arreglarlo y después, cuando funda los fusibles del edificio y aún temblando por la descarga, llamará al electricista, pero ojo, sin dejar de decir que lo sabe arreglar!! Sobre todo para que tu novia no piense que no tienes ni puta idea hay que seguir un par de pasos antes de llamar al técnico. Primero: enfadarse porque no encuentras la herramienta que te hace falta en la caja de herramientas, es una acusación velada, del tipo: “joder, no encuentro el destornillador de estrella, seguro que ya lo tuviste que coger para algo!”. La oculta y apasionante relación de la mujer con el destornillador de estrella, todo un misterio amigos! Segundo: abrir el aparato, el que sea y como sea. Este paso consiste en desatornillar todos los tornillos visibles a simple vista hasta que no se puedan quitar más. Cuando se llegue a ese punto, enfadarse porque el aparato tiene más tornillos ocultos que impiden su apertura. Tercero: abrir el aparato haciendo palanca con cualquier herramienta susceptible de provocar descarga eléctrica y gritando a la vez: “a mí tú no me jodes”. Cuarto: repetir varias veces la frase anterior. Quinto: abrir el aparato y manipular peligrosamente los cables y las piezas del interior mientras se sostiene una cerveza. Sexto: cerrar el aparato, colocando cinta de embalaje allá donde falten los tornillos perdidos en el proceso de apertura. Séptimo: enchufar el aparato de nuevo a la toma de corriente, provocando el apagón general en el barrio. Y octavo y más importante: echarle la culpa a Fenosa y a los, según tú, “putos controles aleatorios de tensión eléctrica”.
Todo este proceso debe seguirse para, en teoría, no perder el respeto de tu novia y mantener tu status de “macho dominante”.

O Caralho vinte e nove (29)

2ª entrega desta sección de vídeos humorísticos. Hoxe venres, en conmemoración do 1º de decembro -Día contra o VIH, contra a caza de baleas con dinamita, contra o aborto ilegal en calexóns mexicanos, contra a xente que sorbe a sopa e contra o colectivo de xente contraria- traióvos o mellor musical de animación da historia, moito por riba de Fantasía, The Muppets Show ou Cindy: o coelho folhador -que nunca chegou a ser emitido por Disney tras o escándalo Clinton-.
O protagonista desde ilarante episodio musical é, como non podía ser doutra maneira, Peter Griffin de Pai de Familia con Shipoopi:

Designed by Posicionamiento Web | Bloggerized by GosuBlogger