Ciganos, dupla moral e relixiosidade insidiosa.Teoría e práctica (I)
Cigano s. m. Indivíduo da raça dos ciganos. adj. (1) Trapaceiro, ladino, traficante de mercadorias subtraídas aos direitos. (2) pop. Avaro, impostor. Astuto, velhaco. (3) pop. Povo sem pátria, derivada dos jinganis da Índia, que percorre o mundo vivendo, geralmente, de expedientes e trapaceando* em compras e vendas [al. zigeuner; romeno zigan; húngaro zigáni]. (Dicionário E-estraviz)
xitano -a adx. 1. Relativo ou pertencente a un pobo orixinario da India que se estableceu en case todo o mundo debido ó seu carácter fundamentalmente nómade, que aínda se rexe por leis propias e que se dedica como medio de vida á venda ambulante, á artesanía, a tratar con gando, ó canto, ó baile, etc. Unha asociación xitana. A raza, o folclore, as leis xitanas. // s. 2. Individuo dese pobo. Os xitanos son rexeitados pola comunidade en moitos lugares onde se asentan. Unha xitana botóuno-la boaventura. (Dicionario da RAG)
gitano, na. (De egiptano, porque se creyó que procedían de Egipto).
1. adj. Se dice de los individuos de un pueblo originario de la India, extendido por diversos países, que mantienen en gran parte un nomadismo y han conservado rasgos físicos y culturales propios. U. t. c. s.
2. adj. Propio de los gitanos, o parecido a ellos.
3. adj. Que tiene gracia y arte para ganarse las voluntades de otros. U. más como elogio, y especialmente referido a una mujer. U. t. c. s.
4. adj. coloq. Que estafa u obra con engaño. U. t. c. s.
5. adj. ant. egipcio (‖ natural de Egipto).
6. m. caló.
(Dicionario da Academia Española)
* Gypsy (also variants like Gipsey, Gipsy, Gypsey or Gypsie) is a term for certain ethnic and cultural groups. The term is sometimes considered to be derogatory. Gypsies worked as nomadic beast traders or entertainers. The sedentary population (payos, "Gadjos") saw them as both dangerous, accusing them of laziness, stealing and kidnapping children, and attractive, bringing novelties from the outer world, having magical powers of palmistry and living free and careless.
Under Francisco Franco, Gypsies were harassed or simply ignored although their children were (sometimes forcibly) scholarized. In the post-Franco era, however, Spanish government policy has been much more sympathetic toward them, especially in the area of social welfare and social services. Since 1983, for example, the government has operated a special program of compensatory education to promote educational rights for the disadvantaged, including those in Gypsy communities. The challenge will be to devise programs that bring the Gypsy population into the mainstream of the country's economic and political life without eroding the group's distinctive cultural and linguistic heritage.
During the 1980s, the Gypsy communities were devastated by heroin addiction. Many of the Gypsy slums around big cities have become what media calls "drug supermarkets", areas where addicts to heroin (Gypsy or not) go to buy their doses, and where the police applies containment rarely attacking the dealers. About 25% of the female prisoners in Spain are Gitanas, most of them directly or indirectly related to drug traffic. At the same time, many Spanish Gypsies have found soothing to their lives in Evangelic Christianity, where the church has incorporated Flamenco in their worship. (Wikipedia)
Como se pode apreciar, os máis diversos dicionarios e enciclopedias dan en coincidir na visión que ofrecen sobre esta "etnia" lendaria sen patria e, no fundamental, nómade. Quere dicerse algo esta circunstancia? Non necesariamente, mais non deixa de sorprender que os máis variados testemuños lexicográficos veñan coincidir no substancial: a pexorativa connotación que comporta esta "etnia" para o resto da populación, aló onde ela estiver/infraviver/se autoillar.
Todos/as sabemos que a lei da xeneralización non adoita ser operativa/xusta as máis das veces, mais o que é (in)operativo para todos/as nós, mentres non o mudarmos, abrangue todos os estratos/grupos sociais por igual, sen titubeos, sen dúbidas, sen posibilidade de erro, sen discriminacións positivas (?). Todos/as tiramos proveito ou prexuízo nalgún momento, porque todos/as estamos no xogo, por suposto non inmutábel nen inexorábel, mais tampouco ninguén pediu xogar, así que polo de agora é o que hai...
Co pobo cigano séguese dende hai tempo unha dupla moral, que se fortaleceu coa chegada da democracia (que máis semella timocracia ou "demostración da cratia", porque o país está inzado de feixistas, a maioría gobernando diñeiros e/ou mentes). Esta dupla moral, ao meu parecer, está intimamente vencellada á relixiosidade, ao catolicismo romo (a outra meixela, o pecado orixinal, o perdón de deus, etc.) que onnubila os miolos. Cómpre lembrarmos que, en orixe, a relixión tiña tanto de negocio coma de filosofía, isto é, de pensamento. Hai tempo que a filosofía ficou diluída. O razocinio da fe (que hoxe xa case que soa a contrasentido) existiu unha vez, mais debeu esmorecer definitivamente nos tempos de San Tomé de Aquino e aquela xente que aínda tentaba discorrer o por qué da fe, de lle dar alicerces tanxíbeis á supremacía de deus, sen se abrazaren ao primeiro boneco de madeira que lles ofrecían.
Actualmente, a necesidade de perdón emanada da doutrina capitalista-catolicista (porque nela o único que manda é a lei da obriga moral) convértenos en mentireiros, en cómplices, en traidores. O mito de Xudas é, afinal, o mito do verdadeiro Salvador, porque el se atreveu a ser vítima dos seus sentimentos humanos, e traizoou o seu líder, porque o desexaba, porque non quixo ser o traidor de Pedro, que negou o xefe 3 veces e acabou por ser o pater da igrexa, manda carallo! Xudas escolleu a sinceridade, dalgunha maneira o odio, e a verdade. Non o convertiu iso no máis humano dos seres humanos?
- Quen está a rebentar o status estabelecido, Xudas?
- Ese! Foi ese e ninguén máis. Que o fodan!
É a historia da humanidade, moi ben recreada nunha novela tan vetusta como atinada. A xustiza do poder por riba da tiranía da bondade, mal que pese. Somos o que somos, por agora... A liberdade de escoller o erro, só se trata diso. A relixión acabou por afogar a con(s)ciencia, a obriga moral esnaquizou o ser humano, coas súas contradicións lexítimas, fendeu as pólas da árbore evolutiva e o afundiu con outras novas contradicións, alleas, "superiores", inexcrutábeis, inhumanas, secretas, estabelecendo ideas-tótem, sodomizando a liberdade do pensamento, homoxeneizando a diversidade necesaria, unificando contra-natura o celme da vida, recluíndo todas as posibilidades nunha soa obriga indivisíbel, cativando as escollas, perdendo o sentido... Deshumanizándonos.
Porque iso é o que fai o catolicismo, e calquer relixión a fin de contas, deshumanizarnos, para que non nos poidamos sentir capaces de cuestionar, para non enxuizar a "palabra", para non dubidar do negocio, para seguir perpetuando o "convenio", para termar do cravo ardendo. Moitos non teñen nada mellor, eis o segredo do éxito: o conformismo do ser humano. A debilidade non é cometer un crime, a verdadeira debilidade é non saber que había outro camiño. A relixión fana o noso poder de escolla e por iso os católicos, os xudeus, os islamistas, os budistas, etc., nunca poderán evoluír, porque non escollen, a súa elección está condicionada dende o comezo: peca e arrepéntete, despois do 1 o 2, come e dorme, reza e espera. Non penses, ten fe. Por iso en todas esas relixións sempre hai un libro con todas as respostas, respostas metafóricas e fabulosas. Respostas interpretábeis, así cadaquén pode darlle a interpretación que necesite, para acougar o espírito, para volver durmir, para deixar que "o outro" dirixa a orquestra. Non imaxino o Quijote nunha cruz, mais se cadra foi mala sorte non o termos de líder das masas, porque así o españolismo podería amosarse finalmente como é, o disfarce dunha ideoloxía inquisidora, acomplexada, maneta e ridícula sen libro das respostas.
Continuará...
0 comentários:
Enviar um comentário