Festivales estivales chavales (II)

Mais opções para a fim de semana, ainda que eu prefiro um pouco mais o de Boiro se há que elixir. O Hardcore melhor nas piscinas para matar os peixes...

[...]

MECAGO EN EL PUTO FOTOLÓ Y MACACO EN DIOS (SI EXISTIESE)

Y también me cago en los Blogs, que se joda el mundo!!!

Festivales estivales chavales

Igual há que lia-la...

Todo o mundo se fode agás eu próprio...

Cine Imposible

De los diseñadores de vestuario de "Cuando las gacelas (de Thomson) atacan" llega la imposible...


"Sin ley, sin patria y sin dinero, pero hostias como panes y algo de bourbon... Fatal o Final"

Director: Peter Jackson (ESDLA I, II, III; King Kong), Sam Raimi (Spiderman I, II, III, Premonición) y Robert Rodríguez (Planet Terror, Sin City, El Mexicano, The Faculty)

País: U.S.A., Canadá, España, UK, Argentina, China Taipei, Sri Lanka y las afueras de Helsinki

Año: Nunca

Duración: 2 semanas

Género: Masculino, muy masculino

Interpretación: Steven Seagal (James Green), Arnold Schwarzernegger (Doctor Tiborovski), Silvester Stallone (Jimmy "Neutron" Brabender), David Carradine (Maestro Sam Rodrigues), Charles Bronson (Inspector Charles Bronson), Chuck Norris (Ranger Theodor O'Sullivan), Jackie Chan (Simon Lee Mendes), Jean-Claude Van Damme ("Loco" Joe), Dolph Lundgren (Ivan Teodorov), Tony Jaa (Misterioso Hombre-de-la-capa), Charlton Heston (Abuelo Sinatra-Ortiz), Paris Hilton (Puta Mary Hilton), Carmen Electra (Doctora Elena Simoncella), Lindsay Lohan (Presidenta de los USA), Jennifer Love Hewitt (Nicole Woods), Sarah Michelle Gellar (Patricia Smith), Jessica Alba (Anette Rijkaard) y Samuel L. Jackson (Dios).

Producción: Jerry Bruckheimer y José Luis Moreno

Música: Luis Cobos

Fotografía: Juan Antonio San Epifanio

Montaje: Nacho Vidal y Boris Izaguirre

Diseño de Producción: No hace falta

Vestuario: Zara y El Corte Inglés de Altamira

Estreno mundial: Ansiado

Sinopsis: James Green (Steven Seagal) es un policía retirado que malvive en un cuchitril de Portland (Oregon) y que no levanta cabeza desde que una diarrea mal curada se llevó a su mujer colombiana semi-prostituta y a su hija ilegítima a la que solía tocar en el bajo vientre. Una noche de pacharán, anís del mono y tiros de clavo puro está a punto de convertirse en su último sufrimiento cuando conoce, fortuitamente, al ex-campeón amateur de boxeo Jimmy "Neutron" (Silvester Stallone), quien lo convence para no arrojarse desde lo alto del puente de Brooklyn. A la luz de un pobre afroamericano incendiado por una broma, discuten y ahogan sus penas con un último chorro de Licor de mora. Ambos, ajenos al mal que se cierne sobre la ciudad de Los Angeles, deciden formar una agencia de detectives, empezando por contratar a una buena conocida de James, la prostituta Mary Hilton (Paris Hilton), para que haga de secretaria. Pronto recibirán su primer, y -extraño- encargo por medio de una flecha india en cuya cola se hallan todas las claves y un cheque por valor de 1.000.000 de $.

Mientras tanto, en una lejana cueva esteparia de la Tierra del Fuego (Argentina), el malvado doctor Tiborovski (Arnold Schwarzernegger) y su putita mama-bolsas la doctora Elena Simoncella (Carmen Electra) planean acabar con la fuente de la vida de los USA: los Burguer King de toda Nueva York. Para su objetivo acaban de descubrir un mineral extraterrestre que parece crecer junto a un pequeño parque eólico de Teruel (España). A sus órdenes cuentan con un despiadado ex-espía del KGB, Ivan Teodorov (Dolph Lundgren), que a pesar de su pánico a las alturas dirige desde la grúa de un barco científico ruso las operaciones de extracción del mineral bajo una tapadera de Danone.

Pero estos planes no son todo lo secreto que estos malvados personajes desearían, porque la ex-camarera de ascendencia holandesa Anette Rijkaard (Jessica Alba) es una agente infiltrada del FBI en la base de Teruel, que está enviando información a su jefe en Boston: el inspector Charles Bronson (Charles Bronson), quien pronto reclama la experiencia de un viejo amigo suyo en el cuerpo, el ranger Theodor O'Sullivan (Chuck Norris) para intentar intuir cuál será el próximo paso de los malvados terroristas. La información que Anette les manda es valiosa, pero pronto descubren que hay secretos muy bien guardados en relación al misterioso mineral y a los que Anette no tiene acceso. Para investigar sobre el tema el inspector Bronson no tarda en enviar a China Taipei a uno de sus mejores hombres, el ex-marine sin escrúpulos "Loco" Joe (Jean-Claude Van Damme), para intentar convencer al ex-masajista y maestro zen Simon Lee Mendes (Jackie Chan) de que se una a la misión de salvar el mundo y evitar la destrucción de los Burger King, con la promesa de que el gobierno de los USA le montaría un centro de talasoterapia en Londres si pusiese al servicio del FBI sus conocimientos en conducción sin carné y marinado de salmón con patadas en la garganta.

Informada de que la inminente amenaza se cierne sobre el país, la Presidenta electa de los USA (Lindsay Lohan) pone todas sus cartas sobre la mesa y contrata a la ex-cheerleader anticomunista Nicole Woods (Jennifer Love Hewitt) y a la profesora-arqueóloga Patricia Smith (Sarah Michelle Gellar) para que usen todas sus armas y conocimientos, a parte del tetamen, en auxilio de la nación. Ambas intrépidas heroínas consumidoras de heroína no dudarán en ponerse sus trajes más apretados para combatir el mal que parece atacar a su querida ciudad, Chicago.

En la sombra, un misterioso monje afrobrasileño afincado en Sri Lanka, el maestro Sam Rodrigues (David Carradine), forma un extraño y oscuro tándem con el no menos intrigante Misterioso Hombre-de-la-capa (Tony Jaa) de cuya motivación para prestar ayuda a penas se intuye nada y cuyos propósitos tan sólo parecen frágilmente unidos a los malvados doctores rusos por la extraña muerte de una tribu de boskimanos phoskiteros de una remota aldea de las afueras de Helsinki.

La batalla sólo acaba de comenzar...

¿Qué magníficas y celebérrimas batallas esperan a todos nuestros grupos de valerosos heroes y heroínas?

¿Acabarán todos los Burger King de los USA por verse afectados y con ello, Canadá?

Seguramente Dios (Samuel L. Jackon) aún pueda tener la última palabra...

Análises Cinematográficas

La Cosecha (The Reaping)


Dirección: Stephen Hopkins (el lisiado no, el otro)

País: Blancos e impíos EE.UU.

Género: Aventuras con el dinero

Interpretación: Hilary Swank. Los demás que salen no tienen la misma importancia y cobran menos porque la boxeadora lesbiana de Million Dollar Baby tiene cierto caché. Hay un negro que sale que es alto como un armario, da miedo como un armario y lleva tatuajes como un armario.

Sinopsis: Katherine (Hilary Swank) es una ex-creyente que perdió a su marido y a su hija en un asesinato en Sudán a manos de malvados negros hambrientos (qué esperaba? Guerra y hambre en un país empobrecido y unos blanquitos de mierda ayudando con su ropa de Loewe predicando la mierda divina... era de esperar). A partir de entonces, esta cachondita viúda se dedica a refutar fenómenos religiosos desde su puesto de docente universitaria. Durante una de sus conferencias recibe la visita de un médico de pueblo que le presenta un caso inquietante de posibles tintes milagrosos. En un pueblo tranquilo llamado Heaven -cielo- (retraso subliminal) parecen estar aconteciendo fenómenos paranormales relacionados con las 10 plagas divinas: sangre en los ríos, muerte del ganado, plagas de langostas, ranas cayendo de los cielos, hipotecas desorbitadas, escasez de condones, pedofilia clerical, boletos de Quiniela premiados extraviados y otros horripilantes sucesos no patrocinados por Inditex.

Katherine decide estudiar el caso en compañía de su antiguo adjunto en el departamento de Risas Milagrosas de la Universidad: un negro como un mundo de grande que es científico también, pero cree en dios, ciencia-ficción de la buena... Las plagas divinas parecen cumplirse una detrás de otra y la gente se acojona cada vez más. En el meollo parece estar una pequena niña rubia a la que en el pueblo acusan de estar provocando esas plagas por encarnar a un ser demoníaco al que dios quiere castigar por las prácticas oscuras de su madre y allegados. En un momento dado Katherine intenta limpiarle la regla que le resbala pierna abajo (suponemos que Stephen Kopkins tiene algún tipo de perturbación mental derivada de una infancia difícil). Con el paso del filme se suceden imágenes chulas combinadas con otras que recuerdan a una mítica peli de los 90 en la que salía Mia Farrow donde se la tiraba el demonio (intertextualidad que le llaman los expertos. Yo lo llamo inventiva cero). Hacia el final se plantea la duda: es en verdad la niña una enviada de Satán o esconde el pueblo de Heaven un horrible pasado?... Qué coño va a ser Hopkins?!

Lo mejor: Las imágenes de la última plaga, en la cual se recrea la destrucción de los primogénitos. En general los efectos especiales son gatunos y molan. Sale medio tetuco.

Lo peor: Si ves la película de espaldas se pierden algunos conceptos.

Puntuación de Espazo en Branco: 3,5 Pako Vásquez sobre 5

Artigo de Xabier Vázquez Pumariño en Vieiros

Cando o tamaño importa


11:30 10/08/2007

Pois si que se ten debatido a cuestión sen chegar a unha conclusión definitiva. Pero tiñamos que ser nós os que déramos coa solución definitiva, o pobo que se avergoña do minifundio desprezando séculos de historia agronómica. O tamaño importa e de que xeito; vexamos algún exemplo.

Poñamos por caso que vostede é un deses paisanos amantes dese fenómeno denominado pola fermosas xentes urbanas como “feísmo”: ensaia formas imposibles con ladrillos, fibrocemento e, poñamos por caso, tambores de lavadora, aluminios reutilizados, acadando solucións prácticas a baixo custe. Vostede é un cateto, está inmerso na cultura do “feísmo”. Ben, nada máis lonxe da realidade, vostede o que pasa é que o fai a pequena escala: o que debe facer é arrasar unha serra enteira cun parque eólico (que poden ser dous ou máis sobre o papel), cruzala de pistas e plantarlle un combustible eucaliptal ou piñeiral. Iso é bonito e produtivo. Incluso pode que lle subvencionen todo. Ou pode facer o Plan Xeral de Ordenación Municipal de calquera concello, canto máis grande mellor, con formas aberrantes: vostede é un planificador, un xestor, un político modélico. Pode incluso facer un Palexpo, unha cidade da cultura, ou do mar, tanto ten: vostede si que está na onda. De facer algo, hai facelo ben grande.

Tamén pode vostede ser un furtivo paisano que baleira media cuba de “purín” no regato. A autoridade competente vaille poñer unha multa que o deixa tremendo ata o día da xubilación. Pero se vostede é un Concello, de novo canto máis grande mellor, pode verquer directamente ao mar ou ao río, poñamos por caso a porcallada semilíquida de 10.000 persoas. Igualmente podería ser un empresario e non depurar nada, verquer e listo; neste caso se vostede ten 100 empregados para usar como escudos humanos mellor que se ten 10, poñamos por caso.

É posible que sexa un simple domingueiro coa feliz ocorrencia de arrincar unha rama de acivro, de novo a autoridade competente irá a por vostede, máis se dirixe toda unha consellería pode perfectamente arrasar media serra con buldozers - mesmo se está na rede Natura 2000 e contén especies en grave risco de extinción e protexidas pola lei - e inzala de eucaliptos. Non é un exemplo posto ao azar: serra do Careón.

Un pequeno propietario é moi posible que se vexa metido en problemas se transforma as uces da súa leira, pero se vostede é a Deputación da Coruña pode perfectamente facer un paseo marítimo sobre a rede Natura 2000 co visto bo da Dirección Xeral de Costas e a pasividade da Consellería que debe velar polo medio ambiente. Vaian ó Pindo e verán. Alí tamén saben.

Non se lle ocorra pasear por un coído e coller unha pedra para empregar como bonito pisapeis na casa, non: tal falla de ambición debería estar penada pola lei. O que realmente está ben, é coller media Serra, como, poñamos por caso, a do Caurel, facerlle un burato tipo donut e meterlle dentro canteiras a ceo aberto. Iso si que está ben.

Se o que lle gustan son os ríos, oia, quite esa idea da cabeza de levar unhas troitiñas que non dean a talla para fritir na casa: o que debe facer é montar unha compañía enerxética e así o río enteiro é seu e fai o que queira.

Pero se a vostede o que lle vai é o litoral que nin se lle pase pola cabeza poñer un galponciño con churrasqueira para os domingos en familia, iso é un atraso. O que debe facer é poñer unha macropiscifactoría (con subvención), unha urbanización xigantesca ou os xa comentados paseos marítimos. E non que non se lle ocorra furtivear medio berberecho: o que debe facer é montar unha multinacional da pesca e arrasar os mares de todo o planeta sobreexplotando todo tipo de caladoiros e de paso maltratando a traballadores en todo o globo; se fai iso, non só non ocorre nada senón que o consideran un pilar da economía local.

En definitiva, hai que ter ambición, facelo todo ao grande: neste país o tamaño importa. Xa o creo.

Cuando el mundo es gilipollas: Bailes (?) Vol. V

Velaquí a entrega final desta pequena serie de bailecinhos curiosos. Como prometín onte, deixei o mellor para a fin. Desfrutade, meus pequenos/as, dunha inmensísima mostra de Bailes Coreografiados, un dos estilos máis exitosos na historia dos espectáculos musicais (Norma Duval Style). Para exemplificalo, traiovos os reis, os monstros, os meirandes, os inimitábeis, os únicos (grazas a Gandhi): Not Guilty, co seu último ghit: Bang Bang Bang =O


Esta serie de parvadas foi patrocinada por Tan Gallego Como Tu Puta Madre

Cuando el mundo es gilipollas: Bailes (?) Vol. IV

Volta de vacacións, volta á atención deste humilde Blogue.

4ª e penúltima entrega: Krump Dance (tamén coñecida como Negrario Style Dancin')



Parece que hai tamén algúns pailáns (a.k.a. white retards) que imitan os espasmódicos ataques de epilepsia dos Niggas...



E na vindeira e derradeira entrega: Bailes con Coreografía, onde desfrutaredes dunha gran sorpresa final coa aparición dos National Coreographic Masters... =)

Cuando el mundo es gilipollas: Bailes (?) Vol. III

Velaqui a terceira entrega desta selecçom mega-gatuno-espacial de baile-cérrimos. No mesmo dia a segunda e mais a terceira, nom vos queixedes... Desta vez: modern country dance!!!
E já vos anuncio também que esta série de baile-cérrimos terá ainda duas edições mais, com surpresa final na quinta e derradeira presentaçom... ides flipar!

Cuando el mundo es gilipollas: Bailes (?) Vol. II

O prometido é dívida. A segunda entrega dos bailes retrasados já está aqui. Hardcoooooore!!!



NOTA: Moi gatuno no Selha este ano. Mr. Lipotimia estaria orgulhoso... =)

Designed by Posicionamiento Web | Bloggerized by GosuBlogger