EeB Loja/Tenda de Produtos Abraiantes

Para quem seja afeiçoado/a ao coleccionismo de selos, velaqui tendes uma tiragem muito apetecível, editada pelo governo da Ilha de Man, sobre as naçons "célticas/celtas", com o galho do Festival Intercéltico, na que se incluem a Galiza e as Astúrias. Nom quero afondar demasiado sobre a já case mítica "realidade céltica" da nossa naçom (música, cultura, etc.), que é quando menos discutível. O caso é que os selos estam bem desenhados e entram polo olho com agrado. E ponto.

Se vos interessar especialmente, podeis mercar a colecçom, por 4,20 £, aqui.

A lenda do selo galego di: "Unha terra, un pobo e unha fala" (em galego da RAG).

EeB banda desenhada

Antifotolocosss

ToDo eL MunDo sE joDe MenOs yO

Mundo gatuno


Resumo da nova: Em moitos teclados de telefone móbil nom existe o carácter para o "I" turco (escreve-se sem o ponto), polo que no canto de escrever "sIkIsInca" (quando ficas sem argumentos) um homem escreveu-lhe à sua ex-parelha, de quem se vinha de divorciar, "sikisince" (quando te fodem), o que o pai da moça interpretou como uma aldraje cara à sua família, feito que deu em terminar em desgraça, com o assassinato da moça a maus do seu ex-marido e o posterior suicídio dele próprio.

Curioso o idioma turco, nom si?

E agora imos com a melhor notícia de hoje (e possivelmente a melhor em moito tempo):

Carlos Sáinz atropela o copiloto dum rival


Quem pensava que Carlos Gafáinz já nom estava em activo? Pois está, está, e moito cuidado com cambiardes a roda do coche na beira-via, que o Carlinhos nom se anda com minúcias, igual passa e leva-vos a rodela...

Viva a gente e a sua sonada "sabedoria popular"!


EeB espaço de documentaçom

Ontem comecei a ver um documental que levava tempo a querer visionar: Zeitgeist.

Polo de agora só vim uma das três partes de que consta, que poderíamos resumir em: religiom, mass-media e política económica, sem dúvida três dos grandes eixos que regem o mundo actual.

Achego-vos um extracto da primeira parte, que podeis topar em 13 anacos no U-Tube, ou por enteiro no Google Video, com subtítulos em espanhol, na seguinte ligaçom. Pola minha parte (e estudei num liceu religioso), nom sabia de todas quantas verosemelhanças/copias há entre as antigas crenças com base nas deidades egípcias e o cristianismo (e moitas outras). A cousa é tam chamativa que, por vezes, dá riso.



Se quereis, podeis ver também a parte II e mais a parte III subidas ao U-Tube. Recomendo-vos encarecidamente este documental, já que gostei bastante desta primeira secçom baseada nas mentiras e manipulaçons da religiom (de todas quantas houver).

Saúde!

Dicionário dos géneros musicais EeB (e II)

Continuamos a revisar os estilos musicais mais sobranceiros, da mão do Dr. Julio Salinas O'Tool-Makanaky.

Indie (independiente): Un joven zagal entra en una tienda a comprarse unos pantalones ajustados en la pierna y que le aprietan los huevecillos. Los lleva durante 5 meses seguidos hasta que se le resesa la voz de la presión testicular. El resto de amigos porreros de gafas de pasta tocan las guitarras como si estuvieran asustados porque viene alguien.
La voz resesa es el 70% del grupo, el resto son prescindibles. Esta permitido que el público escupa al grupo y/o que sean escupidos por éste.

Jazz (jazz): El único estilo musical respetable. Claro que normalmente son todos negros. ¡Qué putada!


Metal (metal): Un conjunto de chavales enfadados porque siempre está lloviendo o por todo lo contrario decide decirle al mundo eso, que están enfadados, pero que pasan de todo porque pasar está de moda y ellos pasan de pasar si sólo es por pasar. Ellos pasan porque les sale de las bolas, pasan porque son mejores que el resto, incluso mejores que aquellos que a su vez pasan de ellos mismos o quizá de otros.
El caso es que hay que cantar con cara de que estás convencido de que la sociedad te roba dinero. Como se suele decir, las apariencias engañan. Y a los metaleros no los jode nadie, así que pasan de las apariencias... aunque, bueno, mejor pasar de todo con una muñequera negra guapa de 60€ y una gorra dura dura de Volcom (40€).

Pop (popular): Un conjunto de amigos con pánico a las arañas se juntan en un bajo alquilado para comer chicles de cereza con azúcar y quizás rozarse los sexos inocentemente. Comen tantos chicles que se intoxican. Después cantan canciones de amor que riman A-B-B-A (camión, amor, dolor, corazón). Este estilo se denomina popular porque suele gustar a todo el mundo, desde perros hasta deficientes mentales, pasando por gente de derechas y transexuales maquinistas de tren. Lo mejor de ser popero es que hoy puedes adorar las gorras de lunares y mañana puedes odiarlas con todas tus fuerzas, como no tienes personalidad...

-Melodic Pop (pop melódico): Subgénero del pop. Es lo mismo, pero cantado por Melody. Se llama subgénero porque es menos que género. Si el pop es un infragénero de por sí, imaginad el lugar que puede ocupar el pop-melódico. Por cierto, cómo le han crecido las tetas a la niña del "baile del gorila", ¿no? Viva la pubertad, que diría el maricón de Los Morancos.

Punk (música gamberra): Te pintas los ojos, te ponen pantalones más ceñidos que los indiarras y los poperos juntos, te compras una litrona para llevar siempre en la mano (de hecho es mejor pegarla con superglú para no perderla), te pones cosas de rayas, escupes al hablar, al cantar y al andar, robas en las tiendas productos de tercera necesidad, no te lavas y tocas los instrumentos sin quitarles el precio de la tienda aunque luego los rompas. ¡Felicididades! ¡Eres punky!

R&B (Rythm & Blues. Ritmo y azules/tristezas): Si eres negra, estás buenorra, tienes dinero hasta debajo del potorro y crees que tus sentimientos son tan diferentes a los de cualquier otra negra que no puedes parar hasta conseguir que cualquier negro que sepa más que tú de Music-Tool 2.0 te componga una base rítmica ya inventada por otro anteriormente, ligeramente modificada para tu letra infantil de mierda... sólo entonces podrás entender lo que es el R&B. Si no tienes culo abstente porque hay que mostrar "cacha" en todos los vídeos que hagas. Un consejo: cuando hagas el vídeo tienes que abrazarte a algo, una palmera, un coche, una cama, un plato de ducha, un teléfono, una batidora u otro negro, pero por dios apóyate en algo que las negras de R&B tienen el centro de gravedad a la altura de las rodillas.

Rap (ritmo y poesía): Es el único género musical, junto a la música para sordos, que no necesita música. Esto se debe a que la voz es lo más importante de este estilo. Para hacer rap basta con lo siguiente: se coge una cuchara, se sostiene con la boca, se coloca un huevo cocido en la misma sujetándola para que no caiga dicho huevo, se coge el coche, se conduce a 250 km/h hasta ser parado por un policía blanco, se le dispara en el pecho 15 veces porque te ha hecho perder el equilibrio del huevo cocido y finalmente se compone una letra nivel 5º de primaria echándole la culpa de la esclavitud afroamericana a dicho policía y a toda la raza blanca.

Reggae (música normal de harapientos): Estás en Ortigueira. A tu lado un grupo de gente que no vería un bote de champú aunque lo tuviese delante a diez centímetros porque sus cerebros no pueden procesar la realidad "champú" está tocando una especie de tontería con cuerditas que suena a hueco. Si te gusta cómo suena súmale unos negros saltado con disfraces de día de cacería exitoso y tendrás tu propio grupo de reggae.

Reggaeton (reggae tonto): El peor/mejor estilo musical actualmente existente. Se coge todo lo que molesta de todos los géneros: los negros retrasados del soul, las trompetas molestas del house, los bailes ortopédicos de la salsa, las rimas bastardas del hip-hop, las bases hiper-irritantes del dance, la voz analfabeta de los cantantes de pop melódico... se mezcla todo en una batidora llena de mierda y se le mete por el culo a una cebra con esclerosis múltiple. El resultado es... ¡premio!

Rock (balanceo): Hace tiempo el rock molaba. Después llego R.E.M. y se puso a hacer cienes de veces el mismo disco cambiándole el nombre. Ahora el rock apesta.

Rock & Roll (balancear y rodar): Mítico estilo. Lo único que mola es bailarlo. Tiene que ser en pareja. Se hacen saltos pijos y visualmente ridículos hasta que alguien (normalmente la chica) vomita o se queda embarazada. Si coincide que Elvis Presley canta por detrás pues mejor, aunque no es del todo importante.

Salsa (salsa): Un tío con muy mala hostia se levantó un día y, recordando una pesadilla que acababa de tener, exclamó: ¡¡¡JAJAJAJAJAJAJAJAJAJA!!!

Samba (samba): Río de Janeiro (Brasil). 13:00 horas. 38 ºC a la sombra. Pobreza y lagartos corriendo por las fabelas. La ley dice que el primero que pise 5 puede comérselos. El baile tenía que surgir tarde o temprano...

Ska (ska): Demasiado payaso para el circo. Demasiado vago para ser músico profesional. Demasiado inútil para tener un trabajo medianamente bien remunerado. Demasiado subnormal para darte cuenta de que tus letras "sociales" tienen el nivel reivindicativo/contestatario de una película de la MTV. El ska te espera con los brazos abiertos, amigo.

Soul (alma): Los negros, después de mucho trabajo, inventaron al fin un género propio, que sólo ellos entendían y sabían interpretar. Después los blancos se follaron a sus mujeres y se tiraron a sus músicos. Nada es de uno solo por mucho tiempo...


Soundtrack (banda sonora): Si no eres John Williams, Hans Zimmer, James Horner o Kelly Kapowski dedícate a otra cosa porque ya está el cupo cubierto. Históricamente, después de las bandas sonoras de "Apocalypse Now" y "Mary Poppins" la cosa viene decayendo.

Techno (técnológico): ¿Qué pasaría si tu perro muerto cayese desde un ático encima de una caja llena de clavos? Pues que tú habrías sido, muy probablemente, el creador del techno. Hay que estar más rápidos...

Trash Metal (metal de azotar): si a alguien no le gusta tocar un instrumento, ¿por qué se tiene que enfadar con la música?

Trance (trance): Sub-género de música electrónica. La secuencia es siempre la misma, F2 + F1 + F5 + F5 + F9 + calculadora + Supr + F10 + Alt + Del + F6 + F7. A todo eso debe añadírsele la voz de una tía que cante cosas preciosas sobre el arco iris en el cielo (rainbow in the sky) o cosas similares. Tiene que ser en inglés para que parezca que es de verdad y que no es una broma. Si fuese en español serían muchas más risas.

Trip Hop (salto tripeado): Quien consiga cruzar un primate con una cantante country fracasada habrá conseguido a la cantante de trip-hop perfecta. Mientras tanto, que los demás sigan probando a chocar potas a ver si gusta.

Para finalizar, incluimos también una referencia al fenómeno musical mundial del momento, el...

Myspace: Un grupo dice: ¡joder!, ¿molamos poco o molamos mucho? Para resolver tamaña duda deciden meter su música en un espacio de internet para que otros grupos la escuchen. Entonces se produce el genial intercambio: nosotros os decimos que escuchamos vuestra mierda y a cambio os dejamos referencias a temas propios pretendiendo que vosotros sí los escuchéis de verdad. Mientras eso pasa alguien ajeno a ambos grupos se ríe mientras le hacen una mamada. Aún así hay quien cree que con el Myspace se ha logrado por fin un espacio independiente para "un verdadero intercambio de ideas". Ojalá esté cerca el día en que esa gente mande algo porque algunos pretendemos vivir del cuento gracias a ellos.

Até aqui o dicionário dos géneros musicais do Dr. Julio Salinas O'Tool-Makanaky. Esperamos que gostaram!

Dicionário dos géneros musicais EeB

Todo lo que siempre has querido saber sobre el origen y la definición de tus estilos musicales preferidos. Un trabajo impresionante en dos entregas, a cargo del doctor en música Julio Salinas O'Tool-Makanaky. ¡Disfrútalo!:

Alternative (alternativa): Hay que ir de chándal antiguo con playeras destrozadas y pantalones rotos. El cantante tiene que cantar como si tuviera un gato columpiándose en sus huevos y el resto tocan ebrios acompañando sus berridos. Tiene que sonar a esencia de piso de estudiantes sin que moleste. Mola porque se puede escupir en el escenario y se pueden poner fotos de gente vomitando o dibujos de niños pequeños en la portada del disco sin que parezca una mierda... o no.

Acoustic (acústico): Dícese del género musical inventado por una persona alopécica que creía que la mejor manera (y la más rápida) de follar era cantar canciones de otros con una guitarra española, llena de pegatinas de Guns N' Roses, en escala monocorde susurrando al oído de una tía en un atardecer en la playa. Ni que decir tiene que la gente que canta acústicos no ha echado un polvo en su puta vida.

Ambient (ambiente): Niño de papá #1: "Oye, ¿y si el siguiente porro lo fumamos boca abajo mirando al infinito mientras pongo dos cassettes a la vez, una de Luis Cobos y otra de Mecano pasando en fast-forward?. Niño de papá #2: "dios, creo que sería alucinante". Ambos murieron al subírsele la sangre al cerebro y cortársele la crema de yogur mezclada con Rives de Melocotón, pero inventaron la música ambiente. ¡Qué grandes!

Ballad (balada): Un tío sujeta de los huevos a otro, quien debe tener palillos en los párpados, mientras un tercero le pone vídeos de telenovelas colombianas a la vez que una menopáusica en estado hipnótico-regresivo le dice recuerdos al oído. El resultado suele derivar en una balada de éxito.

Blues (azules/tristezas): Un negro recoge algodón en Luisiana. Otro negro, su hermano, es obsequiado con una felación de 1000$ en el despacho oval el día de su 22º cumpleaños. El primer negro está jodido... muy jodido. El blues sale solo, casi como por arte de magia.

Brit Pop (popular británico/gaseosa británica): Un borracho inglés se debate entre si pegarle una vez más a su santa mujer por haberle servido la comida semi-fría o coger la pandereta para interpretar uno de sus temas preferidos de la infancia: "En la granja de Pepito, McDonalds had a farm". Al final decide hacer ambas a la vez. Del conjunto de la pandereta ahostiando las castigadas mejillas de la mujer y los pequeños aullidos desacompasados de ésta nació el brit-pop. Años más tarde Oasis incorporó los saxofones. A las mujeres inglesas no les suele gustar el brit-pop.

Celtic (celta): Ewan McKenzie O'Hara nunca había tocado el arpa aunque sí sabía lo suyo de estampado de camisetas. El verano en el que vendió 2000 camisetas que ponían: "Dios es epiléptico. Ojo a las tormentas", compró su primer instrumento. Su hermana Enya lo mató y se quedó con el negocio. Suerte que ella sí sabía de arpas. Sus siete hermanos siameses se encargaron del resto. Gracias, música celta, por descubrirnos la música de lluvia con violines druídicos. Qué hubiera sido de nosotros, por dios...

Country (país): Un mono con cinturón y sombrero de vaquero se cae encima de un banjo y el resto de la manada se ríe haciendo corro. Con que alguien con cara de necesitar ayuda clínica se siente en un taburete a gritar incongruencias (tienen que ser muy tristes, de amor entre primos o algo así) mientras otra persona o animal se mea en un contrabajo ya está la banda completa. Y que viva el "país"!... ¿no?


Dance (baile):
Una tía con los melones llenos de silicona pide cocaína a cambio de mamadas en los baños de un pub. Mientras se hace uso de sus servicios se le pone un sintetizador de voz en la nariz y se le hace recitar poemas perdedores de concursos infantiles. Después se escogen 7 teclas al azar de un piano Casio de los pequeños y se constituye un bucle (Ctrl + B) mezclando todo. Se pulsa dos veces F5 y varias veces F9 según se quiera una canción más estilo Cher o más estilo Madonna borracha, o sea, Madonna. Se hace un vídeo con un prostituto con camisa blanca en una piscina mientras varias zorras menean el culo en tanga por detrás. El que no quiera bailar que se corte las piernas.

Death Metal (metal de la muerte): Un orondo vendedor de cómics de segunda mano a dos segundos de sufrir un coma etílico grita a su madre desde el baño que no hay más papel mientras come magdalenas y bebe ron Negrita. Los vecinos creen que es un violador loco, aunque lo cierto es que hace años que no se ve la polla. Por las noches llora y hace llamadas perdidas a su novia del instituto gritando obscenidades. Si haces lo mismo... ¡enhorabuena! ¡El Death-Metal es tu estilo!

Disco (discoteca): Igual que el dance pero con canciones ya compuestas por otros, renovadas gracias al uso de F2+F7, incorporando voces de negros por detrás.

Drum & Bass (batería y bajo): Pues eso, mejor que suene la batería en bajo.

Electronic (electrónica): Incorpora lo mejor del dance, la música disco y el house, más F10 y un poco de MDMA.

Folk (pueblo): Una familia de mormones se aburre porque ya han recogido todo el grano, ha sido una gran cosecha y ya han follado tanto entre ellos que no saben qué hacer para matar el tedio. ¡Temblad! La versión gallega estilo Berrogüeto o Luar nas Ubres durará mientras haya dinero para subvenciones en la caja.

Fusion (fusión): Té con azúcar. Es decir, notas para hiperactivos con acordes para maníaco-depresivos. Es imprescidible que todos los instrumentos suenen a su puta bola y es mejor mezclar los estilos más contrapuestos que se pueda, del palo: Electronic-Power Ballad-Muiñeira.

Gothic Rock (rock gótico): Una tía que vive con dos gatos dentro de sus bragas tiene frío en las manos, pero sólo tiene un guante roto por los dedos para ponerse. Su novio, que hizo un curso Disney de solfeo cuando tenía 20 años, al fin decide que está cansado de trabajar transportando bidones de residuos fecales. Los dos se dan un homenaje comiendo un buen plato de residuos antes de que él se despida de su trabajo. Sin lavarse los dientes, ambos se ponen sus mejores jerseys negros de punto y se lanzan a tocar por los parques y a comer palomas. Cuando uno es gótico no le importan los prejuicios sociales. Menos mal, si no la cuota de suicidios crecería exponencialmente.

Grunge (suciedad): Lavarse... no. Fumar porros... sí. Cantar como con tijeras en la garganta... sí. Llevar ropa de sudamericano tiroteado en una lavandería... sí. Follar con condón... no. SIDA... sí.


Hardcore (música dura/fuerte): Uno grita. Todos se pegan como monos. ¿Música?... A ver, no se puede tener todo...


Heavy Metal (metal pesado): En una época en la que se podía ser bisexual, dejarse bigote y llevar melenas lacias, camisas abiertas hasta el ombligo, mallas de colores estridentes, tocar la guitarra "a puto fuego" y cantar como Heidi en un día de regla surgió un estilo que jamás morirá. ¡Adelante, personas de sexo ambiguo del mundo, el heavy os ampara!

Hip-Hop (salta-subnormal): Un grupo de blancos ansiaba convertirse en un grupo de negros. Copiaron su vestimenta, copiaron sus gestos, se inventaron sus propios problemas sociales y, disfrutando de una época de libertad y albedrío nunca antes conocida por el hombre, hablaron sobre la opresión y la decadencia de la sociedad moderna mientras se metían unos tiros de farlopa.
Para entendernos, es como si Nacho Vidal se empezase a dar puñetazos en el pene para pretender vivir del porno.

House (casa): Se coge un ordenador, un programa que tenga el sonido de la trompeta y de la llamada de apareamiento de los tucanes. Se ralentiza una canción dance hasta que sea tan lenta que la música vaya más lenta que la letra. Se pone cocaína en una mesa, se sacan unas tarjetas de crédito y se disfruta de la mejor música para gente con todo el tiempo libre que se haya inventado.

En la próxima entrega: indie, jazz, metal, pop, punk (punk-rock), R&B, rap, reggae, reggaeton, rock, rock & roll, salsa, samba, ska, soundtrack, techno, trash-metal, trance, trip-hop y quizás más...

Gracias al Dr. Julio Salinas O'Tool-Makanaky y... ¡viva la música!

Chema, alumno de secundaria

EeB muda de "cara"

Ola amigos/as!

Despois de umas quantas probas, muitas indecisons e algum que outro problema, decidi mudar um pouco a imagem do blogue, para faze-lo (se calhar) um pouco mais moderno e aproveitar melhor as suas possibilidades. Dito seja de passagem, nem sei se o consegui nem creio que realmente seja importante. O caso é inovar...

Como podeis imaginar, algumas cousas que antes funcionavam (como o sistema de valoraçom dos posts) agora nom o fazem, assim que pido-vos paciência mentres as cousas se vam normalizando.

Desejo que gosteis...

... bom, a sério, realmente da-me igual. Pasai-no bem se podeis e punto.

Saúde!


O caralho vinte e nove (29): Ortega Cano aprende inglês

Super-Ortega...



E de agasalho: a tola bicicleta de acçom... com dobragem em espanhol latino!

(anti)publicidade

Pruebe los nuevos ARGU-MENTOS©, los caramelos con un toque de alcohol que le dan ese plus de confianza que necesita para hacer valer su opinión ante su pareja.

ARGU-MENTOS© son unos caramelos muy masculinos, que le ayudan a afrontar con decisión esos momentos de ansiedad que tanto le incomodan.

Confíe en ARGU-MENTOS©... ARGU-MENTOS© siempre confiará en usted.


EeB espaço musical

Quem nom recorda estes amáveis e entranháveis senhores/artistas?...



Este quarteto forma parte da infância de toda uma geraçom, na que eu me incluo, como é lógico. Especial mençom merece o genial guitarrista do bigode (de quem ainda guardo uma clara lembrança, muito tempo reprimida... algo me di que é normal...), à parte de todos os efeitos de vídeo, que som pouco menos que abraiantes espeluztásticos, e ainda mais se temos em conta que é de 1998. Recomendo-vos que o tomeis com calma e chegueis ao fim do video. Paga a pena... E amais, se pondes um pouco de atençom, podereis perceber que neste grupo havia duas pessoas que tocavam o piano... Hahaha! Que iconoclastas!

E a que vem isto, perguntareis-vos (se calhar, nom vo-lo perguntais... mais, que mais tem se vou pôr o que me saia do caralho?). Pois resulta que há uns dias topei-me com isto...

Efectivamente, caros/as amigos/as. Há um novo disco com duas horas e meia de música que podeis mercar aqui. Ademais, também podeis fazer uma escoita previa. E ainda há mais... a risco de que Ramonchito e Luís Robos a.k.a. DJ Semicorchea me fustiguem com a sua insuportável verborreia músico-anal, achego-vos a ligaçom para que vos descarregueis o CD e podais desfrutar em toda a sua essência deste grande recompilatório de todo um clássico da música... espa... gita... andalu... joder... música de gente desfavorecida que quere um piso de balde...

Nom deixeis de escoitar os grandes êxitos: A bailar, a bailar; Arriapitá (?); Mi gente güena; Micifuz y Robustiana ou Que se acerquen los niños...

E recordai: se é marrom, cheira, e está guardado numa caixa; é merda numa caixa.

Nom podo resistir-me a pôr-vos um outro vídeo mais...

Qué categoría! Qué arte! Qué duende! Qué hambre! Ese bigoteeeeeeeeee!!! Viva España y su puta madreeeeeeeeeeeeeeee hostiaaaaaaaaaaa!!!



EeB novas sem interesse

À fim consegui desinstalar o sistema de comentários do que nom gostei nada porque nom podia contestar desde o próprio blogue e nom me deixava ver as novas achegas desde o painel central, assim que tinha que entrar desde a página principal para as ver... incrementando, desvirtuando e deturpando eu próprio o contador de visitas. Nada mais longe da minha intençom! =)

O único que perdi forom os comentários achegados com o "sistema eventual de provas". Como dizia Caneda: pataca minuta.

Saúde!

Adenda desinteressada e mal-intencionada #1:

Integraçom laica para os ciganos!
Hipotecas e bosta numa caixa para os racistas!


Adenda desinteressada e mal-intencionada #2 (ou o uso da lógica para convencer do que me sai do caralho):

[o símbolo --> equivale a logo, entom, daquela]

Eu som cigano, mais nom vendo droga --> deduze-se que o normal, já que há que especifica-lo e a ninguém semelha molestar-lhe, é que os ciganos vendam droga --> eu som cigano, mais nom vendo droga, que é o esperável, segundo parece --> denomino-me desfavorecido, com lógica, porque vivo com muitas dificuldades entre vendedores de droga --> os agentes sociais muito comprometidos com a gente desfavorecida coma mim consideram que som desfavorecido porque o escribirom muitas vezes em papeis muito oficiais --> regalam-me um piso de protecçom, porque a pesar de que som uma pessoa como as demais e tenho direitos como tal, nom som incluido em sorteio nenhum e o meu nome aparece directamente numa listagem "elaborada" pelo concelho... porque som desfavorecido, nom lembram? --> os/as jovens, os/as mileuristas, as pessoas africanas que vendem CD pelos bares, outros colectivos estrangeiros, os/as pensionistas... som pessoas já favorecidas e nom necesitam da denominada discriminaçom positiva... por isso, porque nom lhes faz falha, eles nom vivem em casoupas, nom é óbvio? --> quem se oponha à discriminaçom positiva e à integraçom (traslado?) "a bloco" dum grupo de pessoas que se auto-denomina "etnia" (mais isso nom era racismo de classe?) é um racista. É claro: porque iria contra o que é moralmente estupendo e chachi.


Pergunta conclusiva: o Sr. Integraçom vive num ático com vistas. Como caralho vai saber o que se passa no baixo da sua vivenda se todos os dias sai com o seu coche pelo garagem subterrâneo?
Resposta: Escutando as notícias e lendo livros de filosofia.

Âmen!

EeB espaço de desenho gráfico

Sei de mais de um que vai aprender uma moreia de cousas com esta demonstraçom de qualidade:


Professor de Hª da arte das civilizações modernas da Pablo Picasso:

-Fijaos, imberbes muchachos anti-sistema y zorritas alternativas, en la composición de elementos y cómo la idea subyacente penetra lenta y calladamente en vuestro subconsciente mientras es pincelada sutilmente por las realidades circundantes. La tipología del texto es, sin duda alguna, el primer proceso que "el autor" buscaba para captar nuestra atención. Un gran mensaje en letras amarillo-oro impacta a nuestros tímidos ojos, para anexar seguidamente, en un ejercicio de concreción sublime, otros datos de sumo interés (porrón dulce) a través de tonalidades rojo sucio-magenta que nos evocan las míticas orgías parnasianistas del placer por el placer.

Por medio del color blanco, prístino símbolo de la pulcridad y la nobleza discursiva, se nos aportan otros mensajes secundarios astutamente aludidos: un teléfono móvil de contacto, por si deseamos llamar a un fulano a las 5 de la mañana del sábado y preguntarle si va a poner el partido del Plus el domingo; una localización (2ª fase de Elviña), que aunque pudiese parecer una espacio un tanto amplio en una primera impresión, en seguida es matizado por otra información complementaria inteligentemente adicionada (detrás de Caixa Galicia), todo lo cual contribuye a aumentar la sensación de misterio (¿para qué ir a tomar un porrón dulce con pincho si puedo estar dos horas buscando una sucursal de banca en un sitio que desconozco? y luego ir a mirar detrás, claro...); y un horario de apertura, cuya inconcreción persigue la consecución del llamado "espíritu libre" (abrimos a las 7h y cerramos... hahahaha... viento, agua, fuego, lluvia, Poseidón, cuadro, magia, barro, VIH!!!).

Pero sin duda, la majestuosidad supina, el cúlmen de la excelencia, el órdago de sensaciones onírico-onanistas se consigue con la presentación de un elemento nada secundario, aunque magistralmente camuflado a respecto de la esencia de su representatividad: el siempre cariñoso y abnegado amigo, el cachorro de can. La estampa completa parece querer salir de su reclusión gráfica para emerger y estamparnos en la cara su mensaje: "mi establecimiento es grandioso, tengo un perro y un porrón. Ven, ven, ven... si lo encuentras...".

Alumno de Hª da arte das civilizações modernas da Pablo Picasso:

-¡Pero esto... esto es una p*** mierda!

MORALEJA: Si quieres montar a caballo, no te compres un canguro.

Cuando el mundo es gilipollas: Juan Juncal


O ex rexedor de Ferrol (actual vereador e #1 do PePe pola Corunha) considera que en Galiza está a haber unha “imposición” lingüística: “Son galego polos catro costados. Non falo galego porque non o aprendín na escola nin na casa, pero dóeme que se faga unha imposición a prol do galego. Hai moita presión da Xunta para propiciar unha inversión lingüística ao galego e iso é un erro”. O líder conservador tamén asegura que “agora hai máis oportunidades en galego e pode ter problemas o castelán”.

Desde este mesmo instante declaro oficialmente que é a derradeira vez que lhe dou espaço a uma opiniom de semelhantes filhos-de-p*** no meu blogue. Estou até a caralha do argumento de "sempre foi assim, nom é?" onde sempre é igual a "desde que eu nasci" e a tomar polo cu, "pom-me outro vinho Manolo". Estou farto de tanto merdalhas, de tanta gente inculta, e ainda por riba fachendosa, que se achega a ti e di-te: "eu nom falo em galego porque nom o sei falar bem (com perfeita fonética galega), mais som tam galego ou mais ca ti e bla bla bla"... p*** merda milenária! Pois nom! Me-cago-na-cona! Nom es tam galego/a coma mim, és uma merda de galego/a, um/a palhaço/a, um/a cínico/a, um/a filho/a de mal pai e um/a lambeconas.

Nego-me em rotundo a manter nem uma soa vez mais a discussom supérflua de salom-comedor, a conversa magistral de iluminados de tasca velha "neo-pija" lacoste-style de "oh! mira que bonita esa cosa antigua, como se llamará?" Chama-se fol/pipeta/(...) o que mamou a tua familia durante séculos, bastardo/a do caralho!! Nego-me a suportar nem um minuto mais os falsos, os fariseus, os salvagardas pátrios de camisa remangada de "eu nom odeio os ciganos porque som pessoas coma ti e coma mim, mais isso sim, nom os odeio mentres vivam longe e eu nom os veja, com o qual sinto-me autorizado/a fazer juízos morais e a dar lecçons de integridade e integraçom. Mais quando passam ao meu carom, ainda que nom o diga porque esta mal visto e ainda mais quando eu colaboro com Intermon-Oxfam para me sentir melhor comigo próprio, penso que cheiram que fedem... uff! Menos mal que nom tenho nenhum perto do meu chalé herdado, onde guardo o meu coche regalado polo puteiro de meu pai onde vejo a minha TV de plasma esperando a que o cabrom se retire e ficar com o posto de director da empresa familiar de nom-sei-que-puto-negocio-especulador com a permissom da come-bolsas da minha mãe...

Nom, senhores/as. O galego nom ameaça o espanhol na Galiza. Mais eu si que som sincero e digo o que penso. O galego deveria ameaçar o espanhol na Galiza, deveria esmaga-lo nos âmbitos que lhe forom usurpados historicamente, deveria ser a "língua A", deveria ser a língua dos que extorsionam as gentes e dos que descobrem vacinas, deveria ser a língua recuperada, privilegiada, premiada, vigorizada, prestigiada, actualizada, maioritária... e à força, sim, digo-o claramente: À FORÇA!!! A democracia permite (e perpetua caladamente) o falso mecanismo de representatividade ditatorial global sub-contratada (os representantes do povo, os depositários da vontade popular som agentes únicos que interpretam, segundo o seu parecer, a dita vontade, sem p*** escrúpulo, hostia!).

Na Galiza, plurilinguismo!, nom monolinguismo madrilenho acomplejado e ridículo.

Nom penso dedicar mais tempo aos Galicia Bilingüe, Nunes Feijóos, Xoám Juncais, etc. do mundo.

Que vos fodam! Mentem e sabe-no. Marchade com os vossos complexos de inferioridade a outra parte, pailáns!

Eu seguirei aprendendo, outros/as nom querem ou nom sabem sair da sua espiral de estultícia histórica, a repetir... a repetir... a repetir continuamente todas as ideias mal aprendidas, mal digeridas e pior comunicadas para ver se as fazem certas com a ajuda da ignorância que ajudam a estender.

Há pouco leia um artigo que ia encabeçado por uma cita de Stephen Covey: "Se continuarmos a fazer o que estamos a fazer, continuaremos a obter o que estamos a obter".

Ouve-se música de rebeliom...

Saúde!

EeB banda desenhada

É incrível o que se che pode ocorrer com uma série limitada de elementos pré-definidos...

Mundo gatuno: Quando "sempre" equivale a tempo finito e medível

La Opinión de A Coruña. Enquisa da contra-capa: ¿Qué le parece que le cambien el nombre al hospital Juan Canalejo?

Resposta sempiterna de analfabetismo sobre-vido (duas pessoas de quatro) apelando ao pseudo-anacronismo histórico que faz as cousas vitalícias, ratificando-as:

"Lógico no es. Es una cosa puesta desde siempre, desde hace mucho tiempo [...] no hay motivos para cambiarle el nombre [...] no sé porqué los políticos se plantean esto, no tengo ni idea." (Luís Alonso)

"A mí me parece fatal porque siempre se ha llamado Juan Canalejo y no tienen por qué cambiarlo ahora [...] En este caso me parece estúpido." (José Manuel Rey)

Fizem uma pequena banda desenhada de merda para "ilustrar" a minha opiniom, porque com palavras já resulta aborrecido de mais.



Saúde!

EeB espaço literário

Absurdeando pola rede imaginária topei com a surpresa duma escolma de poesias punk-style que nom sabia existente para o seu descarregamento de balde. Mágico! As devanditas poesias som parte duma obra colectiva pertencente ao colectivo Ronseltz, criado na Corunha na década de oitenta e dissolvido uma outra década depois, trás do qual ficou a publicaçom do seu volume colectivo: "Unicornio de cenorias que cabalgas os sábados".

Quedo-me com esta, para mim, imensa paródia das cantigas medievais.

Neotrovadorismo (II)
(cantiga de amigo, escarnio e mal dizer)

Antes eras un colega
pero agora
me cago en tu puta madre
me cago en tu puta madre

Se fazeis uma busca em Google, topades a escolma (selecçom de textos) com facilidade.

Sáude!

Designed by Posicionamiento Web | Bloggerized by GosuBlogger