Chema, alumno de secundaria

Algunhas ideas sobre o resultado das eleccións do 27M

Deixando á marxe que isto das eleccións é cada vez máis vergoñento, vou ofrecer a miña opinión sobre os resultados destas eleccións municipais, tentando explicar por que o PePe, a pesar de todas as enleas en que está metido coa súa esperpéntica política (?), aínda segue a ser o partido político/relixioso máis votado de todo o Estado español, e tamén no noso país, evidentemente. E vou ser moi conciso:

1º. O votante medio/standard do PePe é o que eu denominaría un votante-militante, é dicir, o seu perfil é o dunha persoa sen practicamente coñecementos da realidade política do seu contorno e cunha ideoloxía que poderiamos chamar, hereditario-forzosa. Este votante-militante está fortemente comprometido coa "causa". Iría votar ao seu partido "biolóxico-xenético" aínda que houbese que pagar por introducir o papeliño na urna. Así de ben lle deprenderon as súas obrigas os seus proxenitores: "Tú a los rojos intenta joderlos siempre"; "Al Sr. D. Anselmo hai que tratarlo bien, tiene muchas tierras y, sacrificándonos durante un tiempo, quién sabe si no te podría quizás tal vez en algún momento con suerte si dios quiere, dar un puesto de peón en su fábrica de alimentos cancerígenos, por el que le estaríamos agradecidos por siempre, aquí y en la otra vida. Cuando ese día llegue tú trabaja para ascender hasta que seas el jefe de todo, para así poder humillar a tus empleados, como venganza por las penurias e infamias que, nosotros, como fieles y leales lacayos del Sr. D. Anselmo (que dios lo tenga en su gloria ahora y siempre) hemos tenido que padecer toda la vida, presos de esta vida de miseria en la que hemos aprendido que únicamente quien ahorra pasándolas putas toda la vida y haciéndoselo pasar igual de mal a su familia, logrará el perdón de dios y se ganará el cielo eterno, además de llegar a viejo con el colchón lleno de dinero (aunque al final nuestros hijos se lo gasten casi todo en juicios por quedarse con él en exclusiva y con lo poco que les sobre se compren un coche y una barbacoa de gas)".

2º. O votante de calquera outra opción que sexa liberal-progresista é unha persoa que ten en común só un trazo: odia os feixistas e ultraconservadores do PePe. A diferenza entre eles vén provocada polas diferentes maneiras de afrontaren a "loita electoral".
a) O 50% destes votantes acode ás urnas, e reparte o seu voto entre as distintas opcións que se lle apresentan: socialismo, nacionalismo, social-comunismo, nacionalismo independentista e outras alternativas.
b) O 40% destes votantes só o son potencialmente, isto é, son persoas que están relativamente de acordo en que refugan do PePe, mais por diferentes motivos prefiren non participar co seu voto. Daquela, fican na casa con diferentes motivacións: non creo na política porque son todos uns mangantes (identifican o dereito ao voto como un certo modo de alienación), prefiro fumar porros (identifican a política cun elefante azul que lles fala en esperanto), vou quedar na casa xogando á Play Station (identifican o dereito ao voto co dereito a masturbarse con fotos de Lara Croft), non entendo de política (identifican o dereito ao voto como a perda da posibilidade de empenecarse a cervexas un domingo de sol nunha terraciña), etc.
c) O 10% restante son anarquistas, hippies, anti-sistema, analfabetos funcionais, orcos, unicornios, xente secuestrada en zulos, xente que leva morta 20 anos ou máis, funcionarios en situación de baixa permanente, condutores de avións que nunca aterran, e, por suposto, mariñeiros, que aínda nestas pasadas eleccións, NON PUIDERON VOTAR por andaren a faenar no mar. Porén, os tataranetos do cacique de O Rosal non fallan unha votación (chévere!).

En conclusión, os do Pepe sempre terán o voto asegurado grazas aos seus votantes-militantes, que simplemente votan ao boneco, aínda que o seu candidato sexa pederasta-criador de galos maricóns-hermafrodita ou aínda que saia na TV malgastando cartos dos seus cidadáns a esgalla (caso do rexedor de Ortigueira, por exemplo) vanlle votar sempre. De feito, se lles puxesen unha merda (non me refiro a Negreira) das de sempre, unha boa bosta como candidato/a non dubidarían en darlle o seu voto. O caso é votar dereita, que é igual a: manter status, asegurar privilexios, ter un amigo no "sitio indicado", modificar documentos a vontade mediante pagamentos puntuais, ser puro de raza e español de carallo.

Mentres, da outra banda, hai que repartir o pastel entre os que queren parecer progres (P$OE), aínda que máis ben sexan pobres ou pobriños e os que queren parecer importantes (BNG), a pesar de que non saiban nin colocar ben os pronomes.

Así que a cousa está clara, votando como desta vez, só o 54,98% da cidadanía galega (o 64,76% no total do Estado), hai Pepe para un bo pedazo. Abstención = Cando queirades darvos conta xa vos recalificamos as leiras para que vos dean polo cu, hippies!!

Agora só queda esperar que a cousa non se complique máis. Hai quen xa ten claro que algún non é quen di ser (os de La Coz de Jalisia téñeno claro dabondo)...


Évos a hostia, o coitado do pobriño este daríase polo cu a si propio con tal de agradar a Vásquez e o stablishment económico desta cidade de paifocos de merda

Ciganos, dupla moral e relixiosidade insidiosa.Teoría e práctica (e II)

Hai uns días falei, de maneira introdutoria, da causa principal que provoca en todos e todas nós, a falsa compasión, a dor mentireira, o autocompracemento das masas: a relixión (en caisquer das súas vertentes, formas e maneiras). Esta é a doenza que (nos) fai, amais de febles, seres hipócritas.

Teoría e práctica mistúranse maxistralmente cando entramos no tema que complementa esta digresión: o comportamento que recebe a "etnia" cigana ou xitana (e achego o significado deste palabriña: Etnia s. f. Conjunto de indivíduos que, podendo pertencer a raças e nações diferentes, estám unidos por uma civilizaçom e particularmente por uma língua comuns.) e o tratamento que lles dá a sociedade actual (e digo sociedade, porque, considerándomos a situación do pobo cigano e as súas "prácticas culturais", fica ben claro que nin son nin pretenden ser parte desta sociedade, e iso non quere dicer que a nosa sociedade sexa tan elitista que non haxa cabida para "marxinais", mais cando menos é unha sociedade, isto é, hai uns alicerces, unha base que pode -e debe- ser mellorada).

Actualmente a situación é a seguinte, e vou tentar ser pragmático: todos os pobos ciganos esparexidos polo mundo adiante (máis que nada na Europa occidental, mais hainos por toda a parte) están en situación de marxinalidade e/ou conflitividade permanente co resto dos habitantes cos que compartillan territorio.

Trazo definitorio:

1. O cigano é un pobo de fortes costumes e crenzas moi fondamente arraigadas, rixidamente xerarquizado, cunha orde social estrita e imperturbábel, eminentemente androcéntrico (o home é o centro gravitacional dentro do "clan") e marcadamente isolacionista.

A cuestión:

1. Sendo, como é, un pobo principalmente nómade ao longo da súa historia (cfr. artigo anterior), non deixa de surprender que, por veces, semellen sentir un apego tan exacerbado pola terra onde moran "fortuítamente".

2. Para ser un pobo que, "de motu proprio", prefere manterse á marxe dos individuos cos que co-habita (infra-habita, as máis das veces), tampouco non resulta demasiado comprensíbel que, en ocasións, si queiran tirar proveito dos mecanismos e resortes sociais que estes individuos (nós) desfrutamos e/ou padecemos e, á fin, inventamos (leis, dereitos, etc.).

3. Co paso dos anos este pobo parece ter abandonado as teses do isolacionismo exclusivista e abrazou as teses do posibilismo historicista-vantaxista (Non queremos saber ren de vós, mais de vez en cando dádenos algo de balde que levamos aquí moito tempo e é de xustiza que recebamos un agasallo cada certo tempo).

Acción~reacción (ou pergunta~resposta):

Que quere o cigano? Algo gratis
Que dá a cambio? Nada
Cal é o trato? Ti dasme agasallos, eu perpetúo a miña "etnia" inmutábel dende antes da nosa Era (a.n.E.)
Que fai a cidadanía participante/construtora da (imperfecta) sociedade moderna? Acepta a asneira
Por que acepta se é evidente que é un trato paupérrimo? Porque o tipo standard actual de persoa necesita crer que ten "alma" e "corazón" de seu (vid. artigo anterior), que non esqueceu a súa humanidade despois de tanto tempo, guerras, liortas e inmundicias.
Que espera obter en contraprestación? Que o pobo cigano continúe arredado
Isto chámase teoría do absurdo: facer algo absurdo sabendo que, en realidade, non se quere facer, para conseguir un obxectivo que é sabido que non se vai acadar.

Por lóxica temos o seguinte: cigano pide > cigano obtén > cigano analiza> cigano pide > cigano obtén > cigano analiza... con tendencia ao infinito. Mais nun punto desta cadea prodúcese unha alteración: cigano pide > cigano obtén > cigano analiza e entende que a pesar de todo o que faga vai obter algo > cigano acomódase > cigano entende que non é necesario saír do século XIII > cigano perpetúa os seus costumes arredado dos costumes dos demais> cigano non evolúe > cigano pide > cigano obtén > cigano ESIXE > cigano obtén > cigano inventa unha inxustiza secular > cigano ESIXE > cigano obtén > cigano íllase aínda máis > cigano obtén > cigano ESIXE o pagamento das débedas contraídas (?) > cigano obtén... Fica claro que o cigano non deixa de obter en ningún momento e que a sociedade lle dá sempre.

Mais e educación consiste niso, en facer entender que os gaños proveñen dos merecementos, do esforzo, do sacrificio, enfin, do desexo de mellorar, evoluír e seguir aprendendo. Con este modelo de retribución gratuíta e recompensa do "acto baleiro" conséguese xusto o contrario. É como darlle a un can unha galleta cando mexa a alfombra e baterlle cando recolle o pau que lle acabamos de mandar ir buscar.

Caso práctico:

a) O cigano quere un piso de balde porque vive en condicións infrahumanas
b) O cigano quere que lle regalen o piso (a xente nova e os vellos impórtalles un carallo, a sociedade contraeu unha débeda involuntaria con eles e cómpre que sexa saldada -mais non unha vez, senón unha e outra vez...)
c) Que argumentos esgrime o cigano para xustificar a súa necesidade dun piso? Que non o ten
d) Canto está disposto a pagar por el? Xa dixen que el quere que llo dean gratis
e) Cigano, vas deixar de ser un puto machista maltratador? Non, eu ao meu, ti ao teu, pero grazas á vosa dedicación aprendemos que hai cartos para fins sociais e querémolos todos para nós soíños.
f) Cando teñas o piso a que te vas adicar para mantelo? A recoller folla de lata, cachibaches vellos e ferrollos de merda
g) E por que non pensades en pedirlles consello e formación ás ciganas que saíron do voso "ghetto" para iren á universidade? Porque son unhas putas
h) O cigano láiase de que ninguén quere alugarlle un piso porque a xente é racista (os bancos tamén son racistas cigano, á xente nova non nos regalan os cartos, e mira que insistimos... Creo que o BBVA ten unha débeda histórica connosco porque xa levamos moitos anos existindo)
i) O cigano esixe que lle dean terras para que poida levar as súas chabolas a outra parte. Dirás para construírdes novas casas e vivir dignamente, non? Non, dixen para transplantar a miña merda dende aquí a 15 kms. máis lonxe de aquí.
l) Por que cando vives nos pisos de protección oficial que che regalaron, impides que a xente estacione os seus vehículos nas beirarrúas próximas? Porque é o MEU novo territorio. (vid. caso dos pisos de Orillamar -A Coruña-)
m) Cigano, disque sodes conflitivos? No, y si lo niegas, te doy una hostia!... Y aquí no se puede aparcar.
n) Pode unha "etnia" tan atrasada en canto ás súas xerarquías e organización ser tan absurda de andar a se referir aínda a unha diferenciación entre "nós" e "los payos"?

Pergunta final:

Por que?

Nova secçom: Que caralho terá sido de...?

É para nós um imenso honor inaugurar majestosamente esta nova secçom com um vulto ideal para o fazermos. Esta secçom vai recolher, coma caixão de xastre, todos aqueles pessoeiros que uma vez forom grandes e hoje em dia, embora também o sejam, são-no duma maneira diferente. A grandeza, lembrade, nunca morre... só escapa!

Pobre Anicet, nem sequer lhe pugerom bem o apelido

Patrocinado pelo Comité para a restituiçom do apelido correcto de Anicet Lavodrama (C.R.A.C.A.L.)

Esquizofrenia xornalística

Non é novo para ninguén que La Coz de Jalisia ten unha arte especial para redactar as súas novas nunha esquizofrenia lingüística total, o que dá en provocar redaccións como as seguintes (por pormos un exemplo calquer, de hoxe mesmo e tirado da primeira nova que aparece, a esta hora -23:32- na edición dixital de La Coz):

Caride verá con el Concello alternativas al viaducto de la ronda de Nelle

La conselleira de Política Territorial, María José Caride, aseguró ayer que su departamento «consensuará» con el Ayuntamiento la mejor solución para el futuro del viaducto de la ronda de Nelle. «Pensamos que o mellor era reformar o entorno, pero tomaremos a decisión máis adecuada sempre de acordo co Concello», afirmó.
La conselleira indicó que el único requisito del proyecto «pasa por mellorar a calidade de vida dos veciños e que o tráfico non se vexa cortado».

Por ello, Caride aprovechó para recalcar que analizará cualquier propuesta que reciba porque, en este caso, «os cartos non son o problema, xa que a proposta inicialmente elixida esgotaba a partida prevista, xa que era a máis cara, polo que non haberá ningún problema con calquera outra alternativa».

Aí estamos! Galego, español e galeñol (la conselleira, el concello -?-), todo en perfecta harmonía, tri-semi-lingüismo harmónico de cualidade, esquizofrenia total. Isto vén de lonxe, e cada vez ler ese xornal vólvese máis e máis difícil (vai ser por iso que só o leo cando teño demasiado tempo libre, a esperar polo petisco do bar). Por favor, que lles retiren as subvencións para poren a capa en galego cada 17 de maio, que se liberen desa pesada carga e que se boten nos brazos do español dunha vez por todas. Por hixiene mental, para evitar máis problemas gratuítos de lecto-escritura, para previr a tolemia dos hemisferios cerebrais e a dislexia disfémica antropomórfica das Indias.

Xa postos, aí vai o que podería ser unha nova calquera no diario imaxinario multilingüe The Times of Agrela/La Grela/Agrela sin C desde 2007:

Agencias. The other day, unha persoa de poca edad sufriu el robbery de sus cuartos mientras waiting por the bus: "Mamma mía, mamma mía", said the persona in the fact, "Manda carallo! Se acababa de saír da home! Isto sólo le happens to la persona minus pensada". When chegou la policía, todo el mundo había sido dicho tell to the move out. "Rats!" exclamou un jubilado que was crossing the zone despistadamente in aquel moment porque había sido estado yendo para see unhas obras aquel día soon en la mañana. Suddenly, apareció una fulana mal vestida y le botou un octopus.

O libro de estilo de La Coz de Jalisia

Con todo o meu afecto a M. Pinheiro, se é que algunha vez na vida dá en ler isto

Ciganos, dupla moral e relixiosidade insidiosa.Teoría e práctica (I)

Cigano s. m. Indivíduo da raça dos ciganos. adj. (1) Trapaceiro, ladino, traficante de mercadorias subtraídas aos direitos. (2) pop. Avaro, impostor. Astuto, velhaco. (3) pop. Povo sem pátria, derivada dos jinganis da Índia, que percorre o mundo vivendo, geralmente, de expedientes e trapaceando* em compras e vendas [al. zigeuner; romeno zigan; húngaro zigáni]. (Dicionário E-estraviz)

*Trapacear v. tr. e i. (1) Tratar com fraude. Enganar. (2) Roubar no jogo.

xitano -a adx. 1. Relativo ou pertencente a un pobo orixinario da India que se estableceu en case todo o mundo debido ó seu carácter fundamentalmente nómade, que aínda se rexe por leis propias e que se dedica como medio de vida á venda ambulante, á artesanía, a tratar con gando, ó canto, ó baile, etc. Unha asociación xitana. A raza, o folclore, as leis xitanas. // s. 2. Individuo dese pobo. Os xitanos son rexeitados pola comunidade en moitos lugares onde se asentan. Unha xitana botóuno-la boaventura. (Dicionario da RAG)

gitano, na. (De egiptano, porque se creyó que procedían de Egipto).
1. adj. Se dice de los individuos de un pueblo originario de la India, extendido por diversos países, que mantienen en gran parte un nomadismo y han conservado rasgos físicos y culturales propios. U. t. c. s.
2. adj. Propio de los gitanos, o parecido a ellos.
3. adj. Que tiene gracia y arte para ganarse las voluntades de otros. U. más como elogio, y especialmente referido a una mujer. U. t. c. s.
4. adj. coloq. Que estafa u obra con engaño. U. t. c. s.
5. adj. ant. egipcio (natural de Egipto).
6. m. caló.
(Dicionario da Academia Española)

* Gypsy (also variants like Gipsey, Gipsy, Gypsey or Gypsie) is a term for certain ethnic and cultural groups. The term is sometimes considered to be derogatory. Gypsies worked as nomadic beast traders or entertainers. The sedentary population (payos, "Gadjos") saw them as both dangerous, accusing them of laziness, stealing and kidnapping children, and attractive, bringing novelties from the outer world, having magical powers of palmistry and living free and careless.

Under Francisco Franco, Gypsies were harassed or simply ignored although their children were (sometimes forcibly) scholarized. In the post-Franco era, however, Spanish government policy has been much more sympathetic toward them, especially in the area of social welfare and social services. Since 1983, for example, the government has operated a special program of compensatory education to promote educational rights for the disadvantaged, including those in Gypsy communities. The challenge will be to devise programs that bring the Gypsy population into the mainstream of the country's economic and political life without eroding the group's distinctive cultural and linguistic heritage.

During the 1980s, the Gypsy communities were devastated by heroin addiction. Many of the Gypsy slums around big cities have become what media calls "drug supermarkets", areas where addicts to heroin (Gypsy or not) go to buy their doses, and where the police applies containment rarely attacking the dealers. About 25% of the female prisoners in Spain are Gitanas, most of them directly or indirectly related to drug traffic. At the same time, many Spanish Gypsies have found soothing to their lives in Evangelic Christianity, where the church has incorporated Flamenco in their worship. (Wikipedia)

(As negriñas son miñas)

Como se pode apreciar, os máis diversos dicionarios e enciclopedias dan en coincidir na visión que ofrecen sobre esta "etnia" lendaria sen patria e, no fundamental, nómade. Quere dicerse algo esta circunstancia? Non necesariamente, mais non deixa de sorprender que os máis variados testemuños lexicográficos veñan coincidir no substancial: a pexorativa connotación que comporta esta "etnia" para o resto da populación, aló onde ela estiver/infraviver/se autoillar.

Todos/as sabemos que a lei da xeneralización non adoita ser operativa/xusta as máis das veces, mais o que é (in)operativo para todos/as nós, mentres non o mudarmos, abrangue todos os estratos/grupos sociais por igual, sen titubeos, sen dúbidas, sen posibilidade de erro, sen discriminacións positivas (?). Todos/as tiramos proveito ou prexuízo nalgún momento, porque todos/as estamos no xogo, por suposto non inmutábel nen inexorábel, mais tampouco ninguén pediu xogar, así que polo de agora é o que hai...

Co pobo cigano séguese dende hai tempo unha dupla moral, que se fortaleceu coa chegada da democracia (que máis semella timocracia ou "demostración da cratia", porque o país está inzado de feixistas, a maioría gobernando diñeiros e/ou mentes). Esta dupla moral, ao meu parecer, está intimamente vencellada á relixiosidade, ao catolicismo romo (a outra meixela, o pecado orixinal, o perdón de deus, etc.) que onnubila os miolos. Cómpre lembrarmos que, en orixe, a relixión tiña tanto de negocio coma de filosofía, isto é, de pensamento. Hai tempo que a filosofía ficou diluída. O razocinio da fe (que hoxe xa case que soa a contrasentido) existiu unha vez, mais debeu esmorecer definitivamente nos tempos de San Tomé de Aquino e aquela xente que aínda tentaba discorrer o por qué da fe, de lle dar alicerces tanxíbeis á supremacía de deus, sen se abrazaren ao primeiro boneco de madeira que lles ofrecían.

Actualmente, a necesidade de perdón emanada da doutrina capitalista-catolicista (porque nela o único que manda é a lei da obriga moral) convértenos en mentireiros, en cómplices, en traidores. O mito de Xudas é, afinal, o mito do verdadeiro Salvador, porque el se atreveu a ser vítima dos seus sentimentos humanos, e traizoou o seu líder, porque o desexaba, porque non quixo ser o traidor de Pedro, que negou o xefe 3 veces e acabou por ser o pater da igrexa, manda carallo! Xudas escolleu a sinceridade, dalgunha maneira o odio, e a verdade. Non o convertiu iso no máis humano dos seres humanos?

- Quen está a rebentar o status estabelecido, Xudas?
- Ese! Foi ese e ninguén máis. Que o fodan!

É a historia da humanidade, moi ben recreada nunha novela tan vetusta como atinada. A xustiza do poder por riba da tiranía da bondade, mal que pese. Somos o que somos, por agora... A liberdade de escoller o erro, só se trata diso. A relixión acabou por afogar a con(s)ciencia, a obriga moral esnaquizou o ser humano, coas súas contradicións lexítimas, fendeu as pólas da árbore evolutiva e o afundiu con outras novas contradicións, alleas, "superiores", inexcrutábeis, inhumanas, secretas, estabelecendo ideas-tótem, sodomizando a liberdade do pensamento, homoxeneizando a diversidade necesaria, unificando contra-natura o celme da vida, recluíndo todas as posibilidades nunha soa obriga indivisíbel, cativando as escollas, perdendo o sentido... Deshumanizándonos.

Porque iso é o que fai o catolicismo, e calquer relixión a fin de contas, deshumanizarnos, para que non nos poidamos sentir capaces de cuestionar, para non enxuizar a "palabra", para non dubidar do negocio, para seguir perpetuando o "convenio", para termar do cravo ardendo. Moitos non teñen nada mellor, eis o segredo do éxito: o conformismo do ser humano. A debilidade non é cometer un crime, a verdadeira debilidade é non saber que había outro camiño. A relixión fana o noso poder de escolla e por iso os católicos, os xudeus, os islamistas, os budistas, etc., nunca poderán evoluír, porque non escollen, a súa elección está condicionada dende o comezo: peca e arrepéntete, despois do 1 o 2, come e dorme, reza e espera. Non penses, ten fe. Por iso en todas esas relixións sempre hai un libro con todas as respostas, respostas metafóricas e fabulosas. Respostas interpretábeis, así cadaquén pode darlle a interpretación que necesite, para acougar o espírito, para volver durmir, para deixar que "o outro" dirixa a orquestra. Non imaxino o Quijote nunha cruz, mais se cadra foi mala sorte non o termos de líder das masas, porque así o españolismo podería amosarse finalmente como é, o disfarce dunha ideoloxía inquisidora, acomplexada, maneta e ridícula sen libro das respostas.

Continuará...

Secçom: O caralho vinte e nove (29)

Volve esta brilhante secçom com um vídeo mitiquérrimo da minha/nossa infância. Desfrutade das lembranças.

Mundo Aisurdo

(detrás) Subnormales demostrando ignorancia supina con sus alegrías de cuarto de baño (?)
(delante) gente mintiendo sin creerse que alguien pueda tragárselo

Cuando el mundo es gilipollas...

A gente do Imperio Pequeno cada dia é-vos mais brilhante...


O vicedirector da RAE di que a situación lingüística no franquismo era "menos grave" cá actual (Vieiros dixital)

O vicedirector da Real Academia Española, RAE, Gregorio Salvador, criticou que "nas comunidades autónomas con lingua propia non se pode aprender o español nas escolas". Ademais, sinalou que esta situación "é máis grave" que a imposición que houbo durante o franquismo do ensino exclusivo en español.

"Impor, como se fixo na ditadura, unha lingua que falan 400 millóns de persoas, é menos grave para as vítimas do atropelo que imporlles, como se fai agora, unha lingua dun millón e medio ou de tres millóns de falantes", engadiu.

"As linguas non son iguais"
Gregorio Salvador fixo estas declaración na presentación dun seu libro, acompañado polo escritor e académico español Arturo Pérez-Reverte. "Parece mentira que non se lle poña remedio a esta situación, porque é un atentado contra os dereitos humanos", dixo.

Na súa opinión, impor a ensinanza das linguas cooficiais aos que non as teñen como idioma materno sería "volver aos tempos pasados", e engadiu que "as linguas non son iguais; serven fundamentalmente para se comunicar, e non é o mesmo unha que permita facelo con tres millóns de persoas que outra que serve para falar con 400 millóns".

2 breves comentários:

1º se o que importa é a quantidade de gente que fala um idioma, que folhem o espanhol, todos a aprender inglês e chinês!! (Sub-normales espanhóis hostia!!).

2º Recolho um comentário dum visitante na página, acho que ideal, e que fago meu:
"Dubido moito que Perez Reverte dixese: "Parece mentira que non se lle poña remedio a esta situación, porque é un atentado contra os dereitos humanos", mais ben diría: "Parece mentira que no se le ponga remedio a esta situación del carajo, porque es un puto atentado contra los derechos humanos" Así fala el de ben. Por iso é académico. Desde que a Cela (Don Camilo) nomeárono académico hai que falar "bien de cojones" para que te nomeen."

(Aditamento) E nom quero seguir falando das parvadas sobre a imposiçom de nom sei que línguas e outras asneiras teledirigidas dende o exocentrismo paifoco da capital pequeno-imperial como que nas escolas das comunidades com língua própria nom se pode estudar em espanhol. De onde caralho sacam esta gente meu Deus?!?! Putos inútiles!

NOTA FINAL: Mençom honorifica para a perogrulhada: As linguas nom som iguais! (Lucidíssimo Salvador, que demonstraçom!!).

Um filho de puta sem barbear e outro con indícios de alzheimer

Mais resenhas sobre esta merda-cerebral na página do PGL

Consome... com-sumas


El Corte Inglés ordena-te celebrares o dia da Mãe (?) para que as mães que trabalham para eles tenham de estar despachando continuamente e assim nom poidam ter malicioso ócio propício para a procriaçom de filhos/as que provocariam a baixa por maternidade, amortecendo o crescimento económico da empresa. (El Corte Inglés apoia as suas trabalhadoras em estado de gravidez (prenhes) oferecendo-lhes a baixa nom remunerada e/ou definitiva para se poderem dedicar por enteiro às suas crianças).

El Corte Inglés advoga pelos dias feriados nom retribuídos, pelas horas extras nom contempladas no convénio e pelos pinguins albinos filhos de puta dalgum sitio raro.

El Corte Inglés dá-che algumas ideias para lhe regalares à tua mãe o vindeiro domingo:

-Amor materno-filial: nom tem preço
-Lavar a louça: nom tem preço
-Passar o ferro à tua própria roupa: nom tem preço e ainda é quasi-impossível/improvável
-Agradecer um bom jantar: nom tem preço
-Perguntar que tal a jornada laboral: nom existem referências de acontecimentos semelhantes

-Regalar cousas caras pelejando nos corredores com outra gente suorenta que pretende comprar "amor" em preciosos envoltórios com laços grandes o sábado de tarde e a correr que há futebol: disso há a mãos cheas em qualquer andar. Da-te uma volta pelo teu centro-de-ócio mais próximo!

El Corte Inglés agarda-te o vindeiro 6 de maio. Sé subnormal e ajuda-os a incrementar o negócio. De ti depende... palhaço/a aparvado/a!!



El nuevo Opel Morsa ha patrocinado esta puta mierda


Designed by Posicionamiento Web | Bloggerized by GosuBlogger